قصه اصحاب اخدود

[ویکی فقه] قصه اصحاب اخدود، یکی از داستان های قرآن ، درباره مؤمنان گرفتار حاکم ظالم را می گویند.
قصه اصحاب اخدود در آیات ۴ تا۱۰ سوره بروج ذکر شده است: (قتل اصحاب الاخدود النار ذات الوقود اذ هم علیها قعود وهم علی ما یفعلون بالمؤمنین شهود).مفاد آیات قرآن مجید در این باره چنین است: عده ای باعث شدند جمعی از مردان و زنان مؤمن را در خندق آتش افکنند؛ در حالی که خود برای تماشا کنار آتش نشسته بودند و از مشاهده آن لذت می بردند، و آنان که طعمه حریق می شدند، جز ایمان به خداوند عزیز حمید - که فرمانروایی بر آسمان و زمین مخصوص او است و بر هر چیزی گواه است - گناهی نداشتند. اما مسببان خود دچار آتش شدند یا شعله بالا گرفت و ایشان را سوزانید یا آن که به دست همان جبار یا به دست دیگری طعمه آتش شدند.
مراد از اصحاب اخدود
به نوشته عده ای از مورخان، ذونواس حاکم یمن که یهودی بود، نجران را محاصره کرد و مردم آن را به قبول یهودیت مجبور کرد و کسانی را که از قبول کیش یهود سر باز زدند، در خندق آتش انداخت. در منابع مسیحیت نیز واقعه ای شبیه به این قصه موجود است.
← ، یاران دانیال
۱. ↑ خزائلی، محمد، ۱۲۹۲-۱۳۵۳، اعلام القرآن، ص۱۳۵.۲. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، ۱۳۰۷ -، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۳۰.
منبع
...