[ویکی فقه] قرینه وجودی به تعیین مراد جدّی متکلم از طریق ذکر قید یا کلامی خاص اطلاق می شود.
قرینه وجودی، مقابل قرینه عدمی بوده، و به قرینه ای گفته می شود که در کلام در قالب یک امر وجودی مانند: قید یا جمله یا حکم عقل و یا اوضاع و احوال خاص، به دست می آید؛ به خلاف قرینه عدمی که از راه نیاوردن قید و یا کلامی از سخن گوینده به دست می آید و مراد او را روشن می نماید؛ مانند: «رایت عینا باکیة» که کلمه «باکیة» قرینه وجودی است بر این که مراد از کلمه «عین»، چشم است.
قرینه وجودی، مقابل قرینه عدمی بوده، و به قرینه ای گفته می شود که در کلام در قالب یک امر وجودی مانند: قید یا جمله یا حکم عقل و یا اوضاع و احوال خاص، به دست می آید؛ به خلاف قرینه عدمی که از راه نیاوردن قید و یا کلامی از سخن گوینده به دست می آید و مراد او را روشن می نماید؛ مانند: «رایت عینا باکیة» که کلمه «باکیة» قرینه وجودی است بر این که مراد از کلمه «عین»، چشم است.
wikifeqh: قرینه_وجودی