قربانی کردن انسان یا هبه به معنی کشتن یک انسان برای جلب رضایت خدایان یا خدا است. گوشت قربانی ممکن است خورده شود، امّا هدف آن صرفاً مصرف گوشت نیست، بلکه با ذبح کردن به منظور مصرف گوشت متفاوت است. هبه در ادیان کهن به مفهوم فنا شدن انسان به ویژه فرزند در راه عقیده است. مراسم توسط کاهنان در جایی مخصوص که قربانگاه نامیده می شد، اجرا می گشت. قربانی کردن اسحاق توسط ابراهیم در ادیان ابراهیمی نیز احتمالاً قصه ای نمادین از کنارگذاشتن این رسم توسط بنی اسرائیل به دستور شاه یوشیا است. [ ۱]
هرودوت دربارهٔ پارسیان که از لحاظ دین تحت رهبری مغان قرار داشتند چنین می گوید: بر پا داشتن بتان و بنای معابد و قربانگاه نزد ایشان مجاز نیست … به نظر می رسد ایشان خدایان را در مخیلهٔ خویش شبیه آدمیان مصوّر نمی سازند. در پیش گاه خورشید، ماه، خاک و آتش و باد قربانی نثار می کنند. از روزگار کهن قربانی نثار این خدایان می شد و مراسم قربانی حتماً می بایست با شرکت مغان صورت گیرد.
موارد قربانی کردن آدمی نیز دیده شده است. [ ۲] هرودوت بدون اینکه مسئولیت صحت خبر را بر عهده گیرد چنین می نویسد: شنیدم که آمستریدا زن خشایار شاه به شکرانهٔ رسیدن به سن کهولت امر کرد دو هفت نفر از جوانان بزرگ زادهٔ پارسی را به افتخار ایزدی که در زیر زمین است در گور کنند. به خبر دیگر هرودوت هخامنشیان در فراکیه به رسم قربانی ۹ پسر و ۹ دختر جوان را زنده به گور کردند. هرودوت مغان را به قربانی کردن انسان متهم نمی کند و فقط پارسیان را مقصر می داند؛ ولی وی اشتباه می کند، قتل نفس از ویژگی های طبقه مغان بود.
تورات و بقیهٔ کتب کتاب مقدس یهودی ( که یهودیان آن را تنخ، و مسیحیان آن را عهد قدیم می نامند ) آن را یکی از بدترین گناهان می داند و سزای کسی را که فرزند خود را قربانی کند، اعدام قرار می دهد. [ ۳] و آن را نکوهش می کنند. [ ۴] در تورات مکتوب است:[ ۵]
«چون وارد سرزمینی شوی، که یهوه، خدایت، به تو می دهد، نخواهی آموخت که مرتکب همان ( کارهای ) نفرت انگیزی شوی که این ملّت ها ( مرتکب می شوند ) . بادا که نزد تو کسی یافت نشود که پسرش یا دخترش را از آتش بگذراند ( روی آتشگاه قربانگاه قربانی کند ) ، کسی که حرفهٔ غیب گویی، طالع بینی، جادوگری، ساحری، افسونگری، احضار اشباح و ارواح و مشورت با مردگان را به عمل آورد؛ زیرا هر که این ( کارها ) را انجام دهد، برای یهوه نفرت انگیز است و به سبب همین ( کارهای ) نفرت انگیز است، که یهوه، خدای تو، این ( ملت ها ) را تسلیم تو می گرداند»
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهرودوت دربارهٔ پارسیان که از لحاظ دین تحت رهبری مغان قرار داشتند چنین می گوید: بر پا داشتن بتان و بنای معابد و قربانگاه نزد ایشان مجاز نیست … به نظر می رسد ایشان خدایان را در مخیلهٔ خویش شبیه آدمیان مصوّر نمی سازند. در پیش گاه خورشید، ماه، خاک و آتش و باد قربانی نثار می کنند. از روزگار کهن قربانی نثار این خدایان می شد و مراسم قربانی حتماً می بایست با شرکت مغان صورت گیرد.
موارد قربانی کردن آدمی نیز دیده شده است. [ ۲] هرودوت بدون اینکه مسئولیت صحت خبر را بر عهده گیرد چنین می نویسد: شنیدم که آمستریدا زن خشایار شاه به شکرانهٔ رسیدن به سن کهولت امر کرد دو هفت نفر از جوانان بزرگ زادهٔ پارسی را به افتخار ایزدی که در زیر زمین است در گور کنند. به خبر دیگر هرودوت هخامنشیان در فراکیه به رسم قربانی ۹ پسر و ۹ دختر جوان را زنده به گور کردند. هرودوت مغان را به قربانی کردن انسان متهم نمی کند و فقط پارسیان را مقصر می داند؛ ولی وی اشتباه می کند، قتل نفس از ویژگی های طبقه مغان بود.
تورات و بقیهٔ کتب کتاب مقدس یهودی ( که یهودیان آن را تنخ، و مسیحیان آن را عهد قدیم می نامند ) آن را یکی از بدترین گناهان می داند و سزای کسی را که فرزند خود را قربانی کند، اعدام قرار می دهد. [ ۳] و آن را نکوهش می کنند. [ ۴] در تورات مکتوب است:[ ۵]
«چون وارد سرزمینی شوی، که یهوه، خدایت، به تو می دهد، نخواهی آموخت که مرتکب همان ( کارهای ) نفرت انگیزی شوی که این ملّت ها ( مرتکب می شوند ) . بادا که نزد تو کسی یافت نشود که پسرش یا دخترش را از آتش بگذراند ( روی آتشگاه قربانگاه قربانی کند ) ، کسی که حرفهٔ غیب گویی، طالع بینی، جادوگری، ساحری، افسونگری، احضار اشباح و ارواح و مشورت با مردگان را به عمل آورد؛ زیرا هر که این ( کارها ) را انجام دهد، برای یهوه نفرت انگیز است و به سبب همین ( کارهای ) نفرت انگیز است، که یهوه، خدای تو، این ( ملت ها ) را تسلیم تو می گرداند»
wiki: قربانی کردن انسان