قدس الاقداس

کُدِش ها کُدِشیم[ ۱] معرب به قدس القداس عبارتی است که در کتاب مقدس عبری آورده شده است. این مکان مرکزی ترین بخش یک کنیسه است که میشکان نامیده می شود.
قدس الاقداس به وسیله یک پرده پوشانده شده بود. هیچ کس غیر از کاهن اعظم اجازه وارد شدن به آن را نداشت. کاهن اعظم نیز تنها یکروز در سال در روز یوم کیپور برای ارائه خون قربانی و عود در برابر صندلی بخشش وارد می شد. وقتی اولین بارها میشکان در بیابان برپا شد ابری از جانب خداوند آن را احاطه می کرد. بر اساس نوشته تورات قدس الاقداس مکان تابوت عهد بود که بر روی آن دو فرشته چروبیم قرار داشتند. خداوند از بین دو فرشته با موسی صحبت می کرد.
قدس الاقداس در هیکل سلیمان لایه درونی معبد بود که یک مکعب کامل به ابعاد ۲۰ کیوبیت در ۲۰ کیوبیت در ۲۰ کیوبیت بود. درون آن کاملاً تاریک بود و تابوت عهد در آن نگهداری می شد. بر اساس تورات درون تابوت نسخه اصلی ده فرمان و عصای هارون و یک ظرف گزانگبین ( غذایی که در بیابان به اسراییلیان فرستاده شد ) وجود داشت.
وقتی معبد دوم بعد از آزادی یهودیان از بابل در زمان هخامنشیان بازسازی شد تابوت عهد دیگر در بین یهودیان نبود. از این رو قدس الاقداس دارای قسمتی بود که نشانگر محلی بود که تابوت عهد باید در آن قرار می گرفت. یوسفوس فلاویوس تاریخدان یهودی نوشته است که بعد از شکست اورشلیم پمپی فرمانده رومی وارد قدس الاقداس شده و آن را بی حرمت کرد.

قُدسُ الْاَقداس (adytum)
(از واژۀ یونانی aduton، به معنی «مکانی که ورود بدان جایز نیست») در یونان باستان، حرم مقدس و قدسی ترین مکان معبد. جایگاه سروش غیبی و برگزاری آیین های سرّی بود، و فقط کاهنان اجازۀ ورود به این مکان را داشتند.