قدر ظاهری
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
قدر ظاهری[ ۱] ( به انگلیسی: apparent magnitude ) مقیاسی عددی از روشنایی[ ۲] ستارگان از دید ناظر در زمین است.
قدر ظاهری را با m نشان می دهند و هرچه مقدار m کوچکتر باشد ستاره پرنورتر دیده می شود ( اما لزوماً درخشنده تر نیست ) .
قدر ظاهری به عوامل درخشندگی ستاره، فاصله ستاره از زمین، و خاموشی نور ستاره ( به دلیل گرد و غبار میان ستاره ای ) بستگی دارد.
اساس نظام قدربندی ستارگان از یونان باستان کسب شده است. در این نظام، مبنای درجه بندی قدرها واکنش چشم انسان به درجه های نوری مختلف است. اولین بار ابرخس منجم یونانی ستارگان آسمان را به ۶ دسته از لحاظ روشنایی تقسیم کرد. پرنورترین ها در قدر یک و کم نورترین ها در قدر ۶ جای داشتند. قدر ششمی ها کم نورترین اشیاء قابل مشاهده توسط بشر با چشم غیرمسلح بودند.
این رده بندی را بطلمیوس در کتاب مجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.
صوفی رازی دانشمند مسلمان ایرانی، از نخستین کسانی بود که روش اندازه گیری قدر ستارگان را ارائه کرد.
ویلیام هرشل متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است؛ یعنی به ازای هر قدر، روشنایی ستاره 100 5 = 2. 511886 برابر می شود. به عنوان مثال یک ستارهٔ قدر ۲ از ستاره قدر ۳، ۲٫۵۱۲ برابر روشن تر و از یک ستارهٔ قدر ۵، ( 100 5 ) 3 = 2. 511886 3 ≈ 15. 849 برابر روشن تر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مشابه هم هستند.
ارتباط روشنایی ( یا نورانی بودن ) ستاره با قدر آن به صورت زیر تعریف می شود:
b 1 b 2 = 100 ( m 2 − m 1 5 )
m 2 − m 1 = 2. 5 log 10 ( b 1 / b 2 )
در این رابطه m قدر ظاهری و b روشنایی دو ستاره است. اگر رابطه را برپایهٔ ثابت خورشیدی ( روشنایی خورشید یا ☉b ) و قدر آن بازنویسی کنیم، خواهیم داشت:
b b ⊙ = 100 ( m ⊙ − m 5 )
m ⊙ − m = 2. 5 log 10 ( b / b ⊙ )
طبق این رابطه می توان با داشتن قدر ظاهری ستاره، مقدار حداکثر روشنایی آن را به دست آوریم و بالعکس.
مقدار قدر ظاهری به عوامل محیطی ناظر مانند جو زمین، آلودگی، ضریب جذب جوی و غلظت هوا نیز وابسته است. به دلیل تغییرات غلظت هوا در لایه های اطراف زمین روشنایی ستاره در افق با روشنایی همان ستاره در سمت الراس متفاوت است. معمولاً در منابع مختلف قدر ظاهری ستاره را در نبود جو حساب می کنند که در واقع بیشینهٔ روشنایی در زمین است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقدر ظاهری را با m نشان می دهند و هرچه مقدار m کوچکتر باشد ستاره پرنورتر دیده می شود ( اما لزوماً درخشنده تر نیست ) .
قدر ظاهری به عوامل درخشندگی ستاره، فاصله ستاره از زمین، و خاموشی نور ستاره ( به دلیل گرد و غبار میان ستاره ای ) بستگی دارد.
اساس نظام قدربندی ستارگان از یونان باستان کسب شده است. در این نظام، مبنای درجه بندی قدرها واکنش چشم انسان به درجه های نوری مختلف است. اولین بار ابرخس منجم یونانی ستارگان آسمان را به ۶ دسته از لحاظ روشنایی تقسیم کرد. پرنورترین ها در قدر یک و کم نورترین ها در قدر ۶ جای داشتند. قدر ششمی ها کم نورترین اشیاء قابل مشاهده توسط بشر با چشم غیرمسلح بودند.
این رده بندی را بطلمیوس در کتاب مجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.
صوفی رازی دانشمند مسلمان ایرانی، از نخستین کسانی بود که روش اندازه گیری قدر ستارگان را ارائه کرد.
ویلیام هرشل متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است؛ یعنی به ازای هر قدر، روشنایی ستاره 100 5 = 2. 511886 برابر می شود. به عنوان مثال یک ستارهٔ قدر ۲ از ستاره قدر ۳، ۲٫۵۱۲ برابر روشن تر و از یک ستارهٔ قدر ۵، ( 100 5 ) 3 = 2. 511886 3 ≈ 15. 849 برابر روشن تر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مشابه هم هستند.
ارتباط روشنایی ( یا نورانی بودن ) ستاره با قدر آن به صورت زیر تعریف می شود:
b 1 b 2 = 100 ( m 2 − m 1 5 )
m 2 − m 1 = 2. 5 log 10 ( b 1 / b 2 )
در این رابطه m قدر ظاهری و b روشنایی دو ستاره است. اگر رابطه را برپایهٔ ثابت خورشیدی ( روشنایی خورشید یا ☉b ) و قدر آن بازنویسی کنیم، خواهیم داشت:
b b ⊙ = 100 ( m ⊙ − m 5 )
m ⊙ − m = 2. 5 log 10 ( b / b ⊙ )
طبق این رابطه می توان با داشتن قدر ظاهری ستاره، مقدار حداکثر روشنایی آن را به دست آوریم و بالعکس.
مقدار قدر ظاهری به عوامل محیطی ناظر مانند جو زمین، آلودگی، ضریب جذب جوی و غلظت هوا نیز وابسته است. به دلیل تغییرات غلظت هوا در لایه های اطراف زمین روشنایی ستاره در افق با روشنایی همان ستاره در سمت الراس متفاوت است. معمولاً در منابع مختلف قدر ظاهری ستاره را در نبود جو حساب می کنند که در واقع بیشینهٔ روشنایی در زمین است.
wiki: قدر ظاهری
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید