قانون مهاجرت ۱۹۹۰

قانون مهاجرت آمریکا ( انگلیسی: Immigration Act of 1990 ) در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۹۰ پس از امضای فرمان اجرایی جرج دابلیو. بوش به قانون اجرایی تبدیل شد. [ ۱]
لایحه این قانون نخستین بار توسط سناتور تد کندی از حزب دموکرات ( ایالات متحده آمریکا ) از ایالت ماساچوست در سال ۱۹۸۹ به کنگره آمریکا ارائه شد. این اصلاحیه لایحه مهاجرت و تابعیت ۱۹۶۵بود. [ ۲] [ ۳]
به موجب این قانون آمار مهاجرت کلی به خاک ایالات متحده افزایش پیدا کرد، به طوریکه سالانه تا سقف ۷۰۰ هزار مهاجر طی سال مالی ۹۲ – ۹۴ اجازه ورود به خاک آمریکا را پیدا کردند. این قانون اجازه صدور ویزای مهاجرتی به خانواده های مهاجر نیز اعطا کرد که دربرگیرنده ۵ ویزای مجزا از جمله ویزای استخدام در مشاغل بود، همچنین ایجاد یک برنامه متنوع قرعه کشی برای اعطای گرین کارت به مهاجران کشورهایی که «کم پذیرش» تر یا شهروندان کشورهایی که نماینده ای از ملیت خود در آمریکا نداشتند را شامل می شد. [ ۴] [ ۵] علاوه بر صدور ویزای مهاجرت، ویزای غیر مهاجرتی دیگری با نام H - B1 نیز برای کارگران متخصص و کارآمد در نظر گرفته شد. در میان ویزاهای موجود ویزایی خاص خانواده های عیالوار به عنوان سهمیه داده شد. همچنین یک ویزای موقت افراد حفاظت شده توسط کنگره آمریکا ایجاد گردید و توسط دادستان کل به کسانی اعطا می شد که امکان بازگشت به کشور مادری شان به خاطر منازعات جنگ داخلی یا فجایع محیط زیستی یا دیگر شرایط فوق العاده را ندارند و در نتیجه این ویزای موقت به طور خاص به شهروندان السالوادوری کمک کرد. [ ۶] [ ۷] [ ۸] سایر جنبه های قانون مهاجرت۱۹۹۰ حذف پروسه گذراندن امتحان انگلیسی برای اعطای اجازه شهروندی بود که بر اساس قانون مهاجرت ۱۹۰۶ اجرا می شد. [ ۹] [ ۱۰]