قانون مالکیت مدرن براساس تصور مالکان و ثروتی که متعلق به اشخاص قانونی است حتی اگر فرد حقوقی حالت عادی ( طبیعی ) نداشته باشد پایه گذاری شده است. در اکثر کشورها، برای مثال شرکت ها، حقوق قانونی مشابه ای برای شهروندان دارند؛ بنابراین شرکت در بر گیرندهٔ یک شخص حقوقی یا نهاد حقوقی ساختگی است که تحت نظر تصوری است که بعضی افراد از آن به عنوان «همکاری بشریت» استفاده می کنند. حقوق مالکیت در قانون های رایج اکثر ایالات، معمولاً درقالب شکل ها و سند حقوقی شان نگهداری می شوند. این محافظت و نگهداری همچنین تحت عنوان بیانیهٔ جهانی حقوق بشری ایالات متحده در فصل ۱۷ و در مجمع اروپایی حقوق بشری ( ECHR ) ، تعیین شده است. اصول سنتی حقوق مالکیت شامل موارد زیر می باشد:
• کنترل استفاده از دارایی
• حق استفاده از هر منفعت و سود از ثروت ( مانند: حقوق معدن کاری و اجاره )
• حق واگذاری یا فروش دارایی
• حق محروم کردن دیگران از مالکیت.
قانون های مالکیت سنتی شامل موارد زیر نمی شود:
• دخالت نامعقول حقوق مالکیت در حریم خصوصی دیگری ( حق لذت آرامش ) {مراجعه کنید به قانون آزار و اذیت}
• دخالت بی دلیل در حقوق مالکیت عمومی، که در برگیرندهٔ قانون های دخالت در سلامت عمومی، امنیت، دوستی و آرامش می شوند. {به قانون قدرت پلیس، در مقابل آزار و اذیت عمومی رجوع کنید}
هر فرد یا اتحادیه که علاقه به مالکیت داده شده دارد امکان دارد قادر نباشد که همهٔ حقوق دارایی ممکن را بکار گیرد. برای نمونه، شما به عنوان مستأجر بخش خصوصی مالکیت، امکان فروش ثروت را ندارید، زیرا یک کرایه نشین فقط ملکی را متصرف شده و به طور تام حق واگذاری دارایی به دیگری را ندارد. به طور مشابه زمانی که شما یک مستأجر هستید مالک نمی تواند قانون های خودش را استفاده کند و شما را از نگهداری دارایی محروم کند، یا اگر این کار را انجام داد و شما را از دارایی محروم کرد، شاید به شما این حق داده شود که اجاره را پرداخت نکنید یا برای دستیابی به ملک تقاضا کنید.
همچنین مالکیت ممکن است در اشکال مختلف، همچون دارندگی مشترک، مالکیت انجمن، دارندگی منحصربه فرد یا اجازهٔ اجاره دادن حفظ شود. این انواع مختلف مالکیت ممکن است توانایی شخص مالک را برای بکارگیری حقوق مالکیت به طور یک طرفه پیچیده کند. به عنوان نمونه، اگر دو نفر همانند مستأجر مشترک مالک یک قطعه زمین باشند در آن وقت، با توجه به قانون وابسته به حوزه قضاوت، هر کدام در خصوص کنش های رفتاری نسبت به دیگری شاید محدود شده اند. برای مثال، هر کدام از مالکان زمین امکان دارد با توجه به میل خودشان، دارایی را به یک شخص غریبه بفروشد که صاحب دیگر زمین مخصوصاً این معامله را دوست نداشته باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• کنترل استفاده از دارایی
• حق استفاده از هر منفعت و سود از ثروت ( مانند: حقوق معدن کاری و اجاره )
• حق واگذاری یا فروش دارایی
• حق محروم کردن دیگران از مالکیت.
قانون های مالکیت سنتی شامل موارد زیر نمی شود:
• دخالت نامعقول حقوق مالکیت در حریم خصوصی دیگری ( حق لذت آرامش ) {مراجعه کنید به قانون آزار و اذیت}
• دخالت بی دلیل در حقوق مالکیت عمومی، که در برگیرندهٔ قانون های دخالت در سلامت عمومی، امنیت، دوستی و آرامش می شوند. {به قانون قدرت پلیس، در مقابل آزار و اذیت عمومی رجوع کنید}
هر فرد یا اتحادیه که علاقه به مالکیت داده شده دارد امکان دارد قادر نباشد که همهٔ حقوق دارایی ممکن را بکار گیرد. برای نمونه، شما به عنوان مستأجر بخش خصوصی مالکیت، امکان فروش ثروت را ندارید، زیرا یک کرایه نشین فقط ملکی را متصرف شده و به طور تام حق واگذاری دارایی به دیگری را ندارد. به طور مشابه زمانی که شما یک مستأجر هستید مالک نمی تواند قانون های خودش را استفاده کند و شما را از نگهداری دارایی محروم کند، یا اگر این کار را انجام داد و شما را از دارایی محروم کرد، شاید به شما این حق داده شود که اجاره را پرداخت نکنید یا برای دستیابی به ملک تقاضا کنید.
همچنین مالکیت ممکن است در اشکال مختلف، همچون دارندگی مشترک، مالکیت انجمن، دارندگی منحصربه فرد یا اجازهٔ اجاره دادن حفظ شود. این انواع مختلف مالکیت ممکن است توانایی شخص مالک را برای بکارگیری حقوق مالکیت به طور یک طرفه پیچیده کند. به عنوان نمونه، اگر دو نفر همانند مستأجر مشترک مالک یک قطعه زمین باشند در آن وقت، با توجه به قانون وابسته به حوزه قضاوت، هر کدام در خصوص کنش های رفتاری نسبت به دیگری شاید محدود شده اند. برای مثال، هر کدام از مالکان زمین امکان دارد با توجه به میل خودشان، دارایی را به یک شخص غریبه بفروشد که صاحب دیگر زمین مخصوصاً این معامله را دوست نداشته باشد.
wiki: قانون مالکیت