نام گروهی از فرش های ایرانی، با تصاویر شکارچیان سوار بر اسب حین شکار حیوانات، و نیز صحنه های گرفت وگیر (حملۀ حیوانی به حیوان دیگر). دو نمونۀ بسیار نفیس از این گروه، که جزء فرش های تاریخی و موزه ای ایران است، یکی در موزۀ هنرهای دستی وین و دیگری در موزۀ پولدی پتزولی میلان نگهداری می شود. نقشۀ فرش اول را سلطان محمد، شاگرد بهزاد، کشیده و پطر کبیر، امپراتور روسیه، در ۱۶۹۸م، این شاهکار را در وین به امپراتور لئوپولد اول هدیه داده است. ابعاد فرش مذکور ۶۹۵×۳۲۳ سانتی متر، تار و پود آن ابریشمی و پرز آن ابریشم با مفتول زربفت شدۀ طلا و نقره بر روی ابریشم سفیدرنگ است. این شاهکار با گره نامتقارن و در اصفهان بافته شده است. فرش دوم دارای تصاویری از هفت شکارچی سواره و یک پیاده در پی شکار حیوانات است. در کتیبه ای در مرکز فرش نام بافنده غیاث الدین جامی و تاریخ بافت آن ۹۴۹ق منقوش شده است. این فرش از اموال سلطنتی بوده که مادر ملکۀ انگلیس آن را در اختیار موزۀ میلان قرار داده است. ابعاد فرش مذکور ۵۷۰×۳۶۵ سانتی متر است.
wikijoo: قالی_شکارگاه