قالب گیری انتقالی ( به انگلیسی: Transfer molding ) نوعی فرایند سخت است که در آن، مواد ریخته گری با فشار به داخل قالب وارد می شود. قالب گیری انتقالی با ریخته گری تحت فشار متفاوت است و در آن قالب محدود تر است، ضمن آن که دقت ابعادی بیشتر و تماس با محیط کمتر است. در مقایسه با قالب گیری تزریقی، قالب گیری انتقالی برای پر کردن یکنواخت حفره های قالب نیازمند فشار بیشتری است. این کار، اجازه می دهد که نیروی بیشتری به تار و پود الیاف داده شود تا کاملاً به وسیله رزین پر شود. علاوه بر این، بر خلاف قالب گیری تزریقی، حالت اولیه مواد مورد استفاده در این روش باید جامد باشد. این نکته موجب شده است که هزینه تجهیزات مورد استفاده و وابستگی فرایند به زمان کمتر شود، اما زمان پر شدن قالب در فرایند انتقالی ممکن است بیشتر از فرایند تزریقی شود. [ ۱]
ریخته گری انتقالی یک روش ریخته گری است که در آن مواد در حالت تقریباً جامد توسط فشار مجبور می شوند شکل قالب را بگیرند. تفاوت ریخته گری انتقالی و ریخته گری فشاری در این است که در حالت فشاری دو کفه قالب باز و حفره قالب محصور نیست ولی در حالت انتقالی حقره قالب محصور شده و مواد به داخل حفره فشار داده می شوند؛ که این عمل باعث باعث می شوند تا تلورانس ابعادی محصول نهایی کمتر باشد. در مقایسه با ریخته گری تزریقی این روش نیاز به فشار بالاتری دارد و همین ویژگی باعث می شود دیواره ها راحت تر توسط رزین پر شود. علاوه بر این برخلاف ریخته گری تزریقی مواد اولیه در حالت ابتدایی به صورت جامد می باشند و این باعث می شود که تجهیزات لازم برای این فرایند هزینه کمتری را نسبت به دیگر فرایندها بخواهند؛ و به طور کلی زمان این فرایند نسبت به فرایند تزریقی بیشتر و آرام تر است. [ ۲]
در این فرایند گاهی سطح داخلی قالب را به وسیلهٔ ژل پوشش دهی می کنند. در صورت نیاز ابتدا کار قالب، تحت فشار اولیهٔ ماده قرار می گیرد. حجم الیاف مورد استفاده در قالب گیری انتقالی می تواند تا ۶۰ درصد حجمی افزایش پیدا کند. ماده پرکننده می تواند جامد پیش گرم شده یا مایع باشد. این مواد به داخل محفظه ای به نام «پاتیل» ( pot ) هل داده می شود. یک پیستون مواد را از پاتیل به داخل حفره های قالب گرم شده روانه می کند. اگر ماده موجود در تغذیه کننده جامد باشد فشار وارده و قالب گرم شده مواد را ذوب می کند. قالب نیز به منظور اطمینان از این که ماده همچنان به صورت مایع باقی مانده، گرم می شود. در انتها نیز قالب به صورت کنترل شده سرد می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفریخته گری انتقالی یک روش ریخته گری است که در آن مواد در حالت تقریباً جامد توسط فشار مجبور می شوند شکل قالب را بگیرند. تفاوت ریخته گری انتقالی و ریخته گری فشاری در این است که در حالت فشاری دو کفه قالب باز و حفره قالب محصور نیست ولی در حالت انتقالی حقره قالب محصور شده و مواد به داخل حفره فشار داده می شوند؛ که این عمل باعث باعث می شوند تا تلورانس ابعادی محصول نهایی کمتر باشد. در مقایسه با ریخته گری تزریقی این روش نیاز به فشار بالاتری دارد و همین ویژگی باعث می شود دیواره ها راحت تر توسط رزین پر شود. علاوه بر این برخلاف ریخته گری تزریقی مواد اولیه در حالت ابتدایی به صورت جامد می باشند و این باعث می شود که تجهیزات لازم برای این فرایند هزینه کمتری را نسبت به دیگر فرایندها بخواهند؛ و به طور کلی زمان این فرایند نسبت به فرایند تزریقی بیشتر و آرام تر است. [ ۲]
در این فرایند گاهی سطح داخلی قالب را به وسیلهٔ ژل پوشش دهی می کنند. در صورت نیاز ابتدا کار قالب، تحت فشار اولیهٔ ماده قرار می گیرد. حجم الیاف مورد استفاده در قالب گیری انتقالی می تواند تا ۶۰ درصد حجمی افزایش پیدا کند. ماده پرکننده می تواند جامد پیش گرم شده یا مایع باشد. این مواد به داخل محفظه ای به نام «پاتیل» ( pot ) هل داده می شود. یک پیستون مواد را از پاتیل به داخل حفره های قالب گرم شده روانه می کند. اگر ماده موجود در تغذیه کننده جامد باشد فشار وارده و قالب گرم شده مواد را ذوب می کند. قالب نیز به منظور اطمینان از این که ماده همچنان به صورت مایع باقی مانده، گرم می شود. در انتها نیز قالب به صورت کنترل شده سرد می شود.
wiki: قالب گیری انتقالی