قالب انامورفیک

قالب آنامورفیک. قالب آنامورفیک شیوهٔ فیلم برداری از تصویری با صفحه عریض بر روی فیلم ۳۵ میلیمتری استاندارد یا رسانهٔ ضبط دیداری دیگری با نسبت تصویر اصلی غیر صفحهٔ عریض است. این قالب به قالب پیش افکنی[ واژگان ۱] اشاره دارد که در آن تصویری کژ[ واژگان ۲] توسط یک لنز پیش افکنی آنامورفیک «کشیده»[ واژگان ۳] می شود تا نسبت تصویر اولیه را روی صفحهٔ نمایش دوباره ایجاد کند. این قالب نباید با صفحه عریض آنامورفیک اشتباه گرفته شود که مفهوم کدبندی[ واژگان ۴] ویدئویی متفاوتی است که از اصولی مشابه ولی ابزاری متفاوت استفاده می کند. واژهٔ «آنامورفیک» و مشتقات آن از واژگان یونانی به معنای باز شکل یافته ریشه گرفته است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] قالب آنامورفیک، به عنوان قالبی در دوربین ها، در حال از دست دادن محبوبیت خود در مقایسه با قالب های «تخت» ( یا «کروی» ) از قبیل تصاویر گرفته شده توسط فیلم ۳۵ میلیمتری سوپر با استفاده از لنز دوربین کروی است. با این وجود، از آنجایی که بیشتر پروژکتورهای فیلم از قالب پیش افکنی آنامورفیک استفاده می کنند، نگاتیوهای قالب کروی عموماً به چاپ های آنامورفیک برای پیش افکنی تبدیل می شوند.
در سال های پس از فراگیرشدن دوربین های سینمایی دیجیتال، قالب آنامورفیک محبوبیت دوبارهٔ قابل توجهی یافته است، که تا حد زیادی به دلیل حساسیت ایزوی پایهُ بالاتر حسگرهای دیجیتال است که امکان تصویربرداری با سرعت های بالاتر را فراهم می کنند.
آخرین استاندارد قالب آنامورفیک که توسط SMPTE ثبت شده نسبت ۲. ۳۹:۱ می باشد که نسبت رایج سینمای پرده عریض کنونی است که معمولا با یک سنسور با نسبت ابعاد ۱. ۷۸:۱ و لنز های آنامورفیک با ضریب ۱. ۳۳ یا سنسور های ۱. ۳۳:۱ و لنز هایی با ضریب ۱. ۶۶ گرفته می شود
فرایند آنامورف سازی اپتیکی توسط هانری کرتین در طول جنگ جهانی اول ایجاد شد تا دید وسیعی برای تانک های نظامی فراهم کند. این فرایند نوری توسط کرتین «هایپرگونار» نامیده شد و قادر بود میدان دید ۱۸۰ درجه را نشان دهد. پس از جنگ، این فناوری برای اولین بار در یک زمینه سینمایی در فیلم کوتاه «برای ساختن آتش» ( بر اساس داستان جک لندن در سال ۱۹۰۸ به همین نام ) توسط کلود اوتان - لارا در سال ۱۹۲۷ استفاده شد. [ ۴]