قاعده تقدم ظهور قرینه بر ذی القرینه

[ویکی فقه] تقدیم دلیلِ مفسِّر دلیل دیگر، در مقام تعارض بدوی بین آن دو را قاعده تقدم ظهور قرینه بر ذی القرینه گویند.
قاعده تقدم ظهور قرینه بر ذی القرینه، بیان می کند که هرگاه مدلول دو دلیل با هم تنافی و تعارض بدوی داشته باشند، اما یکی از آن دو در عرف به طور عام ناظر به دیگری و در مقام تفسیر و تبیین آن باشد، دلیل مفسِّر (قرینه)، از نظر عرفی بر دلیل مفسَّر (ذوالقرینه) مقدم است، مانند: تقدیم خاص (قرینه) بر عام (ذوالقرینه).
قرینیت
تقدیم خاص بر عام، مقید بر مطلق، و اظهر بر ظاهر از باب قرینیت است، اما قرینیت در این سه مورد، نوعی و عام است؛ به خلاف تقدیم حاکم بر محکوم، که قرینیت حاکم برای محکوم، شخصی و خاص می باشد.