قاعده الزعیم الغارم

[ویکی فقه] یکی از مشهورترین قواعد فقهی قاعدۀ «الزعیم غارم» است.
«غارم» نیز اسم فاعل از ریشه غرم و به معنی کسی است که ملتزم به مفاد تعهد خود است. مقصود از غارم، بدهکاری است که توان پرداخت بدهی خود را ندارند. به شرط آن که آن را در گناه صرف نکرده باشند ؛ قرآن کریم «غارمین» را از اصناف زکات بگیران بر شمرده است. (انما الصدقات للفقر اء والمساکین. . والغار مین وفی سبیل اللـه... ، زکاتها مخصوص فقرا و مساکین . . و (ادای دین ) بدهکاران، ... است)
تعریف قاعده
مراد از قاعدۀ «الزعیم غارم» این است که هر ضامن و متعهدی، به انجام دادن موضوع تعهد خود ملتزم است؛ یعنی اگر مورد تعهد نفس و تن دیگری است، کفیل ملتزم است در زمان و مکانی که تعهد کرده، تن مکفول عنه را تسلیم کند و در صورتی که موضوع تعهد مال است، مال موضوع ضمان خود را به مضمون له تقدیم کند.