قاسم غنی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] «قاسم غنی»، پزشک و ادیب و نویسنده ایرانی، در سال ۱۲۷۲ ش، در سبزوار متولد شد. پدرش، میرزا عبد الغنی از ملاکان بزرگ منطقه بود.
قاسم غنی، تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در مکتب خانه طی کرد و در سن ۱۲ سالگی بعد از فوت پدرش، توسط دایی خود به مدرسه دارالفنون فرستاده شد. اخذ دیپلم از این مدرسه، پنج سال به طول انجامید. قاسم غنی، برای ادامه تحصیل رهسپار لبنان شد و در مدرسه سن ژوزف بیروت، علاوه بر آموختن زبان انگلیسی و عربی، مقدمات طب را نیز طی کرد و وارد کالج آمریکایی شد و در سال ۱۲۹۹ ش، دوره دانشکده پزشکی را به پایان رساند.وی در سن ۲۷ سالگی به ایران بازگشت و به امر طبابت پرداخت. سال ۱۳۰۲ ش، برای گذراندن دوره تخصصی به فرانسه رفت و سال ۱۳۰۷ ش، مجددا به کشور مراجعت کرد. او در ۱۳۰۹ ش، در سبزوار میزبان رضاخان بود و علی رغم مخالفت مردم با کاندیداتوری اش به دلیل بهایی بودن مادرش، با حمایت پهلوی اول، در سال ۱۳۱۲ ش، به مجلس راه یافت و چهار دوره پیاپی، عنوان نماینده مشهد را حفظ نمود. غنی در تهران به گونه ای اطمینان رضاخان را جلب کرد که سمت معلمی ولیعهد را از آن خود ساخت و همین نزدیکی، او را قادر کرد تا در فراهم کردن مقدمات ازدواج محمدرضا مشارکت جوید؛ بر همین اساس، دو سفر در سال های ۱۳۱۷ و ۱۳۱۸ ش، به مصر داشت. غنی در آذر ۱۳۲۲ ش، در ترمیم کابینه علی سهیلی به جای امان الله اردلان، به وزارت بهداری تعیین گردید. فروردین ۱۳۲۳ ش که محمد ساعد، نخست وزیری را عهده دار بود، وی در وزارت بهداری ابقا شد. به دلیل مخالفت مجلس با این کابینه، غنی مجددا به عنوان وزیر فرهنگ معرفی شد.
← سفیر کبیر
از دکتر غنی، آثاری به صورت ترجمه و تالیف بر جای مانده که «یادداشت های دکتر قاسم غنی» و به ویژه گزارش های مشاهده ای او از تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران از انقلاب مشروطیت تا نهضت ملی کردن صنعت نفت ، از مهم ترین آثار وی به حساب می آید و تاکنون دوازده مجلد آن انتشار یافته است.از دیگر آثار وی می توان به « بحث در آثار و افکار حافظ »، « معرفة النفس »، « تاریخ تصوف در ایران »، « تاریخ عصر حافظ »، « بحثی در تصوف »، « من تاریخ الطب الاسلامی »، « بریان پزی ملکه سبا (ترجمه از اثر آناتول فرانس)»، « عصیان فرشتگان (ترجمه از اثر آناتول فرانس)»، «تائیس (ترجمه از اثر آناتول فرانس)» اشاره کرد.
قاسم غنی، تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در مکتب خانه طی کرد و در سن ۱۲ سالگی بعد از فوت پدرش، توسط دایی خود به مدرسه دارالفنون فرستاده شد. اخذ دیپلم از این مدرسه، پنج سال به طول انجامید. قاسم غنی، برای ادامه تحصیل رهسپار لبنان شد و در مدرسه سن ژوزف بیروت، علاوه بر آموختن زبان انگلیسی و عربی، مقدمات طب را نیز طی کرد و وارد کالج آمریکایی شد و در سال ۱۲۹۹ ش، دوره دانشکده پزشکی را به پایان رساند.وی در سن ۲۷ سالگی به ایران بازگشت و به امر طبابت پرداخت. سال ۱۳۰۲ ش، برای گذراندن دوره تخصصی به فرانسه رفت و سال ۱۳۰۷ ش، مجددا به کشور مراجعت کرد. او در ۱۳۰۹ ش، در سبزوار میزبان رضاخان بود و علی رغم مخالفت مردم با کاندیداتوری اش به دلیل بهایی بودن مادرش، با حمایت پهلوی اول، در سال ۱۳۱۲ ش، به مجلس راه یافت و چهار دوره پیاپی، عنوان نماینده مشهد را حفظ نمود. غنی در تهران به گونه ای اطمینان رضاخان را جلب کرد که سمت معلمی ولیعهد را از آن خود ساخت و همین نزدیکی، او را قادر کرد تا در فراهم کردن مقدمات ازدواج محمدرضا مشارکت جوید؛ بر همین اساس، دو سفر در سال های ۱۳۱۷ و ۱۳۱۸ ش، به مصر داشت. غنی در آذر ۱۳۲۲ ش، در ترمیم کابینه علی سهیلی به جای امان الله اردلان، به وزارت بهداری تعیین گردید. فروردین ۱۳۲۳ ش که محمد ساعد، نخست وزیری را عهده دار بود، وی در وزارت بهداری ابقا شد. به دلیل مخالفت مجلس با این کابینه، غنی مجددا به عنوان وزیر فرهنگ معرفی شد.
← سفیر کبیر
از دکتر غنی، آثاری به صورت ترجمه و تالیف بر جای مانده که «یادداشت های دکتر قاسم غنی» و به ویژه گزارش های مشاهده ای او از تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران از انقلاب مشروطیت تا نهضت ملی کردن صنعت نفت ، از مهم ترین آثار وی به حساب می آید و تاکنون دوازده مجلد آن انتشار یافته است.از دیگر آثار وی می توان به « بحث در آثار و افکار حافظ »، « معرفة النفس »، « تاریخ تصوف در ایران »، « تاریخ عصر حافظ »، « بحثی در تصوف »، « من تاریخ الطب الاسلامی »، « بریان پزی ملکه سبا (ترجمه از اثر آناتول فرانس)»، « عصیان فرشتگان (ترجمه از اثر آناتول فرانس)»، «تائیس (ترجمه از اثر آناتول فرانس)» اشاره کرد.
wikifeqh: قاسم_غنی
پیشنهاد کاربران
قاسم غنی ( ۱ فروردین ۱۲۷۲ سبزوار – ۹ فروردین ۱۳۳۱ سان فرانسیسکو ) سیاست مدار، دیپلمات، پزشک، ادیب و نویسندهٔ ایرانی بود. او به سبب همکاری با محمد قزوینی در تصحیح دیوان حافظ شهرت دارد که یکی از معتبرترین تصحیح های این دیوان به شمار می رود. قاسم غنی نویسنده ای پرکار بود و طی سال هایی که خارج از ایران سکونت داشت، با چندین نفر از چهره های برجسته زمانه خود نامه نگاری می کرد. خاطرات روزانه، یادداشت ها و نامه های او در دوازده جلد و تحت نظارت پسر او، سیروس غنی، در کتابی به نام «یادداشت های دکتر قاسم غنی» حمع آوری شده و طی سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ میلادی در لندن به چاپ رسیده است.
... [مشاهده متن کامل]
قاسم غنی در خانواده ای نسبتا مرفه به دنیا آمد. برخی از اقوام مادری او از اعضای برجسته مذهب بهائیت بودند که همین موضوع در ابتدای فعالیت سیاسی غنی برای او مشکلاتی ایجاد کرد. غنی تحصیلات ابتدایی خود را در مکتب خانه های سنتی گذراند و حدود سال ۱۹۰۸ او را به تهران فرستادند تا تحصیلاتش را ادامه بدهد. او وارد مدرسه «تربیت» شد که مدرسه ای بهائی بود و برنامه آموزشی مدرن داشت. سپس وارد دارالفنون شد و دو سال در آنجا درس خواند. غنی در سال ۱۹۱۳ برای ادامه تحصیل عازم بیروت شد. ابتدا دوره مقدماتی پزشکی را در مدرسه ای فرانسوی که توسط یسوعیان اداره می شد گذراند و پس از تعطیلی موسسات آموزشی فرانسه زبان در لبنان در زمان جنگ جهانی اول، انگلیسی آموخت و در سال ۱۹۱۵ وارد دانشگاه آمریکایی بیروت در رشته پزشکی شد و در سال ۱۹۱۹ مدرک پزشکی خود را گرفت.
غنی پس از فارغ التحصیلی به زادگاه خود برگشت و مشغول حرفه پزشکی شد. او در این شهر بیمارستانی تاسیس کرد و اغلب وقت خود را صرف خدمت به مردم می نمود.
غنی در سال ۱۹۲۳ عازم پاریس شد و دو سال دوره آموزشی تخصصی پزشکی داخلی را گذراند و پس از آن دوباره به سبزوار برگشت و مشغول طبابت شد. در ۱۹۲۶ مجددا به پاریس رفت تا دوره دوساله دیگری را بگذراند. آنجا با محمد قزوینی آشنا شد و دوستی نزدیکی میان این دو شکل گرفت. غنی در ۱۹۲۸ به ایران برگشت و طبابت را ابتدا در سبزوار و سپس در مشهد و تهران ادامه داد.
در این مقطع، غنی بیش از پیش به ادبیات علاقه و توجه داشت و با چهره های برجسته ای همچون علینقی وزیری و کمال الملک دوستی و نامه نگاری می کرد. او با برخی از چهره های ممتاز ادبی نیز همکاری داشت از جمله با علی اکبر فیاض در نخستین تصحیح تاریخ بیهقی ( ۱۳۲۴ ) ، با محمدعلی فروغی در تصحیح رباعیات خیام ( ۱۳۱۹ ) و با عباس اقبال آشتیانی در انتشار مجله ادبی یادگار. مهم ترین کار ادبی قاسم غنی، حمایت او از محمد قزوینی در جمع آوری، مقابله و تطبیق نسخه های مختلف اشعار حافظ و انتشار دیوان حافظ در سال ۱۹۴۱ بود. این اثر تاکنون بارها و بارها تجدیدچاپ شده و از سوی بسیاری از اندیشمندان، اقدامی بزرگ و مهم در تاریخ تصحیح متون کلاسیک فارسی محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
قاسم غنی در خانواده ای نسبتا مرفه به دنیا آمد. برخی از اقوام مادری او از اعضای برجسته مذهب بهائیت بودند که همین موضوع در ابتدای فعالیت سیاسی غنی برای او مشکلاتی ایجاد کرد. غنی تحصیلات ابتدایی خود را در مکتب خانه های سنتی گذراند و حدود سال ۱۹۰۸ او را به تهران فرستادند تا تحصیلاتش را ادامه بدهد. او وارد مدرسه «تربیت» شد که مدرسه ای بهائی بود و برنامه آموزشی مدرن داشت. سپس وارد دارالفنون شد و دو سال در آنجا درس خواند. غنی در سال ۱۹۱۳ برای ادامه تحصیل عازم بیروت شد. ابتدا دوره مقدماتی پزشکی را در مدرسه ای فرانسوی که توسط یسوعیان اداره می شد گذراند و پس از تعطیلی موسسات آموزشی فرانسه زبان در لبنان در زمان جنگ جهانی اول، انگلیسی آموخت و در سال ۱۹۱۵ وارد دانشگاه آمریکایی بیروت در رشته پزشکی شد و در سال ۱۹۱۹ مدرک پزشکی خود را گرفت.
غنی پس از فارغ التحصیلی به زادگاه خود برگشت و مشغول حرفه پزشکی شد. او در این شهر بیمارستانی تاسیس کرد و اغلب وقت خود را صرف خدمت به مردم می نمود.
غنی در سال ۱۹۲۳ عازم پاریس شد و دو سال دوره آموزشی تخصصی پزشکی داخلی را گذراند و پس از آن دوباره به سبزوار برگشت و مشغول طبابت شد. در ۱۹۲۶ مجددا به پاریس رفت تا دوره دوساله دیگری را بگذراند. آنجا با محمد قزوینی آشنا شد و دوستی نزدیکی میان این دو شکل گرفت. غنی در ۱۹۲۸ به ایران برگشت و طبابت را ابتدا در سبزوار و سپس در مشهد و تهران ادامه داد.
در این مقطع، غنی بیش از پیش به ادبیات علاقه و توجه داشت و با چهره های برجسته ای همچون علینقی وزیری و کمال الملک دوستی و نامه نگاری می کرد. او با برخی از چهره های ممتاز ادبی نیز همکاری داشت از جمله با علی اکبر فیاض در نخستین تصحیح تاریخ بیهقی ( ۱۳۲۴ ) ، با محمدعلی فروغی در تصحیح رباعیات خیام ( ۱۳۱۹ ) و با عباس اقبال آشتیانی در انتشار مجله ادبی یادگار. مهم ترین کار ادبی قاسم غنی، حمایت او از محمد قزوینی در جمع آوری، مقابله و تطبیق نسخه های مختلف اشعار حافظ و انتشار دیوان حافظ در سال ۱۹۴۱ بود. این اثر تاکنون بارها و بارها تجدیدچاپ شده و از سوی بسیاری از اندیشمندان، اقدامی بزرگ و مهم در تاریخ تصحیح متون کلاسیک فارسی محسوب می شود.
