فیروزه گون

لغت نامه دهخدا

فیروزه گون. [ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) پیروزه گون. ( فرهنگ فارسی معین ). به رنگ پیروزه. پیروزه رنگ. پیروزه فام :
در این فیروزه گون طارم مجوی آرام و آسایش
که نارامد همی روز و شب و ناساید این طارم.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران

بپرس