فیروزه تاج. [زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) پیروزه تاج. ( فرهنگ فارسی معین ). تاجی که پیروزه در آن نشانیده باشند : ز گستردنیها و از تخت عاج ز دیبا و دینار و فیروزه تاج.
فردوسی.
|| ( ص مرکب ) کسی که تاج فیروزه داشته باشد. ( آنندراج ) : شه ار هست کاوس فیروزه تاج ز ما بایدش خواستن تخت عاج.