فوران پلینیایی

دانشنامه عمومی

فَوَران پلینیایی ( به انگلیسی: Plinian eruption ) ، گونه ای انفجار آتشفشانی است که ویژگی آن همانند با نوع فوران آتشفشان کوه وزوویوس ایتالیا در سال ۷۹ میلادی است.
در آن سال پلینی کوچک یکی از نویسندگان روم باستان در نوشته ای این فوران را توصیف کرد.
در فوران پلینیایی ستونی از دود و خاکستر تا پوش کره ( استراتوسفر ) بالا می رود. از ویژگی های این نوع فوران ایجاد گدازه های سنگ پایی و فوران های نیرومند و پیوستهٔ گاز در هوا است. آتشفشان های پلینیایی به طور مداوم فعالیتی در طول سال ندارند و ممکن است پس از سال ها خاموشی فوران کنند و حفرهٔ تفتالی خود را به طور کامل خالی کنند و مخروطشان فروریزد.
فوران پلینیایی در آتشفشان های نزدیک نواحی فرورانش رخ می دهد. ماگمای بیرون رانده شده گرانروی بسیار زیادی دارد و باعث سد شدن مجراهای مخروط و انفجار شدید آن ها می شود. این انفجارها می توانند کل آتشفشان را از بین ببرند و یک کاسه آتشفشانی را تشکیل دهند. ستون دود و خاکستر حاصل از فوران معمولاً ده ها کیلومتر ارتفاع دارد و بارانی از خاکسترهای داغ را در تمامی نواحی اطراف می پخشاند. این فوران ها معمولاً با بهمن گاز و خاکستر جوشان همراه است که به طور موازی با سطح زمین، به سرعت پیش می رود و بسیار خطرناک است.
عکس فوران پلینیاییعکس فوران پلینیایی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس