فوتوداینامیک تراپی

فوتوداینامیک تراپی ( Photodynamic therapy ( PDT روش نوین در درمان غیر تهاجمی و سرپایی سرطان است. در این روش به بیمار دارو حساس به نور که اصطلاحاً به آن photosensitizer گفته می شود تزریق می شود. این دارو در بدن بیمار پخش شده و توسط سلولها جذب می شود و بعد از مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت از سلولهای سالم دفع میشود اما در سلولهای بیمار مدت بیشتری باقی خواهد ماند. در مرحله بعد سلولهای سرطانی حاوی دارو تحت تابش نور با طول موج مخصوص دارو قرار میگیرند. دارو با جذب نور فعال شده و تولید اکسیژن اکتیو می کند. اکسیژن اکتیو سلولهای سرطانی کشته و سرطان را از بین می برد. این روش قابل تکرار است و نیازی به درمان همزمان و جراحی ندارد. این روش برای در آینده ای نزدیک اولین بار توسط یکی از شرکته های وابسته به مرکز فناوری های لیزر ایران، ارئه خواهد شد. [ نیازمند منبع]
استفاده از نور در رمان از سالها پیش در دنیا رواج داشته است. بیش از ۳۰۰۰ سال پیش مصریان، هندیان و چینیان از واکنش شیمیایی بعضی مواد در مواجه با نور استفاده کرده و دست به درمان بعضی بیماریهای پوستی مانند لک و پیس و سوریاس می زدند. برای اولین بار در سال ۱۹۰۰ پروفسور Hermann von Tappeiner در کشور آلمان شاهد کشته شدن سلولهای زنده بر اثر واکنش شیمیایی به انجام شده از ترکیب نور و نوعی ماده شیمیایی بود. این پدیده Photodynamic Action نامیده شد. در طی این سالیان بعد دانشمندان زیادی بر روی این پدیده فعالیت داشته اند تا این که در سال ۱۹۷۰ شخصی به نام Dougherty
از این پدیده برای درمان سرطان استفاده نمود و این راه درمان جدید را Photodynamic therapy نامگذاری نمود؛ و برای اولین بار در سال ۱۹۹۳ به صورت خدماتی در بیمارستانی در کانادا برای درمان سرطان مثانه از این درمان استفاده شد و امروزه مراکز زیادی در دنیا هستند که خدمات PDT به بیماران ارائه میدهند.
( Photodynamic therapy ( PDT یک روش درمانی برای سرطان است که در آن دارویی که به نور حساس است و اصطلاحاً به آن photosensitizer یا photosensitizing agent گفته می شود به بیمار تزریق می شود. این دارو به طول موج خاصی از نور حساس بوده و در زمان تابش آن طول موج به دارو، اکسیژن تولید شده و سلول های همسایه خود را نابود می کند. البته عمق نفوز طول موج های مختلف در بدن متفاوت است و برای درمان بخشهای مختلف بدن نیاز به داروها و طول موجهای مختلفی است. این درو در خون تزریق شده و توسط تمامی سلولهای بدن جذب میشود اما در سلولهای سرطانی به دلیل آسیب دیدگی غدد لنفاوی در این ناحیه ، رشد به همریخته و بدونه نظم و پیچیدگی این ناحیه ها، اسیدی بودن ناحیه تومور، مدت طولانیتری باقی میماند. بعد از ۲۴ تا ۷۲ ساعت بعد از تزریق، تومور سرطانی تحت تابش نور قرار گرفته و با آزاد شدن اکسیژن فعال از دارو، سلول های تومور کشته می شوند. [ نیازمند منبع]