فواید امام غایب

[ویکی فقه] برخی فواید امام غایب مباشرت او در هدایت ظاهری و تشکیل حکومت و اجرای عدالت است و نگهبانی از آیین خداوند سبحانه و تعالی با هدایت های باطنی و حفظ جامعه از ناامیدی و ایمنی بخشی از بلاها است.
مفهوم غایب بودن امام به این معنا نیست که وجود ناپیدا و رؤیایی دارد! بلکه آن حضرت مانند سایر انسانها از یک زندگی طبیعی، عینی و خارجی برخوردار است، به طوری که آن حضرت در میان مردم و در دل جامعه رفت و آمد دارد و گفتار مردم را میشنود و بر اجتماعات آنها وارد میشود و سلام میکند. او مردم را میبیند، ولی این مردمند که نمیتوانند جمال مبارک آن حضرت را ببینند. به عبارتی دیگر هر چند امام مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) ظهور ندارند ولی حضور دارند. به یک معنا این مردمند که از امام خویش غایبند.چنانکه مولای متقیان امام علی (علیه السّلام) در این باره میفرماید: هنگامیکه امام غایب از نسل من، از دیده ها پنهان شود و مردم با غیبت او از حدود شروع بیرون روند، و توده مردم خیال کنند که حجت خدا از بین رفته و امامت باطل شده است! سوگند به خدای علی (علیه السّلام) د رچنین روزی حجت خدا در میان آنهاست، در کوچه و بازار آنها گام بر میدارد، و در خانه های آنها وارد میشود، و در شرق و غرب جهان به سیاحت می پردازد و گفتار مردم را میشنود، و بر اجتماعات آنها وارد میشود، و سلام میکند، او مردم را میبیند، ولی مردم تا روز معین و وقت معین او را نمی بینند، تا جبرئیل میان آسمان و زمین بانگ برآورده و ظهور را اعلام کند.(حتی اذا غاب المتغیّب من ولدی عن عیون الناس، و باح النّاس بفقده و اجمعوا علی انّ حتّی الحجّه ذاهبه و الامامه باطله... فوربّ علیٍّ انّ حجتها علیها قائمه، ماشیه فی طرقاتها، داخله فی دورها و قصورها، جوّاله فی شرق الارض و غربها، تسمع الکلام و تسلّم علی الجماعه تری ولا تری الی الوقت والوعد و نداء المنادی من السّماء. )آیا می توان سندی گویاتر از امیرالمؤمنین (علیه السّلام) پیدا کرد؟ ما با در دست داشتن این گونه اسناد محکم که همه آن را قبول دارند می گوییم: امام (علیه السّلام) در میان مردم و با مردم است و بر امورات آنها نظارت دارد.
محدودیت علم بشر
از آنجا که بشر دارای علم محدودی است لذا نمیتواند به اسرار خداوند پی ببرد و عجولانه در مورد قضایای الهی قضاوت نماید. چنانکه میفرماید: (... وما اوتیتم من العلم الاّ قلیلا) از دانش جز اندکی به شما داده نشده است. این آیه نشان میدهد که مجهولات بشر به مراتب بیشتر از معلومات او میباشد. بنابراین اگر علم هزارها بلکه میلیونها سال دیگر هم جلو برود هنوز معلومات او در برابر مجهولاتش بسیار مختصر و ناچیز است و تنها خداوند است که به همه چیز علم دارد و علم او ذاتی بوده و بینهایت است. لذا کسی نمیتواند نسبت به وجود امری (مانند: غیبت امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) به علت عدم کشف سرّ این امر به آن اعتراض کند و آن را بیفایده و بیمصلحت بداند.
سنت ولایت و تصرف در زمان غیبت
غیبت امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) یک امر اتفاقی و بی سابقه نیست بلکه غیبت حجتهای الهی در مقطعی از زمان در سنت الهی یک امر معمولی بوده است چنانکه گروهی از اولیای الهی (مانند حضرت خضر، حضرت موسی، حضرت یونس، حضرت عزیر، حضرت ابراهیم، حضرت صالح، ذوالقرنین و...) از دیدگان پنهان بوده اند ولی هرگز از حوادث و اوضاع زمان غفلت نداشتند به جهت ولایت و اختیاراتی که از جانب خدا به آنها داده شده بود پیوسته در اموال و نفوس تصرف میکردند و اوضاع را طبق مصالحی رهبری مینمودند. اگرچه تصرفات آنها نیز از دیدگان مردم عادی پنهان بود.
روایات بهره بردن از حضرت قائم در حال غیبت
...