استان گلستان دارای ۱۴ شهرستان، ۳۳ شهر و ۲۷ بخش و ۶۰ دهستان است.
در تقسیمات کشوری ایران در سال ۱۳۱۶، شهرستان گرگان یکی از قسمت های «استان شمال» بود. این قانون بخش های تشکیل دهندهٔ شهرستان گرگان را «گرگان، رستاق، شاکر و ساور»، «انزان، سدن، رستاق»، «کتل، فندرسک و رامیان» و «دشت گرگان، جعفربای و آتابای» برشمرده و شامل چهار شهر گرگان، بندر گز، رامیان و گنبد قابوس بود. [ ۱] این تقسیمات سیاسی به مرور زمان تغییر یافت؛ چنان که در آمارنامهٔ ملی سال ۱۳۳۵، دو شهرستان «گرگان» و «دشت گرگان» نواحی امروزی استان گلستان را پوشش می دادند و جزئی از استان «گرگان - مازندران» بودند. [ ۲] از آن پس تا سال ۱۳۷۶ مناطق مذکور جزئی از استان مازندران بودند؛ اما در این سال شهرستان های گرگان، گنبد قابوس، مینودشت، ترکمن، کردکوی، علی آباد و بندر گز به عنوان «استان گلستان» تأسیس شدند. [ ۳]
در ابتدا تمامی مناطق امروزی این استان در قالب شهرستان گرگان بود، [ ۱] اما در سال ۱۳۲۷ دولت بخش «دشت گرگان» که تابع شهرستان گرگان بود، را به مرکزیت گنبد کاووس، تبدیل به شهرستان کرده و کماکان آن را تابع گرگان دانست. [ ۴] در سال ۱۳۵۸ دو شهرستان علی آباد و ترکمن نیز از شهرستان گرگان جدا شدند. [ ۵] [ ۶] سال بعد هم شهرستان کردکوی در غرب گرگان به وجود آمد. [ ۷] در سال ۱۳۶۸ شهرستان مینودشت از گنبد کاووس ( دشت گرگان سابق ) جدا شد. [ ۸] در تیر ۱۳۷۶، چند ماه پیش از آن که استان گلستان از مازندران مستقل گردد، شهرستان بندر گز هم تأسیس شد. [ ۹] در قانون منجر به ایجاد استان گلستان دولت موظف شده بود که در سال ۱۳۷۷ ارتقای بخش های آق قلا، آزادشهر، رامیان، کلاله و مراوه تپه به شهرستان را بررسی کرده و تصمیمات لازم را در این باره اتخاذ نماید. [ ۳] سال ۱۳۷۹ دو شهرستان آق قلا و کلاله، [ ۱۰] و سال بعد دو شهرستان آزادشهر و رامیان به وجود آمدند. [ ۱۱] پس از آن نیز شهرستان های مراوه تپه، گمیشان و گالیکش به ترتیب در سال های ۱۳۸۶، ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ تأسیس شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تقسیمات کشوری ایران در سال ۱۳۱۶، شهرستان گرگان یکی از قسمت های «استان شمال» بود. این قانون بخش های تشکیل دهندهٔ شهرستان گرگان را «گرگان، رستاق، شاکر و ساور»، «انزان، سدن، رستاق»، «کتل، فندرسک و رامیان» و «دشت گرگان، جعفربای و آتابای» برشمرده و شامل چهار شهر گرگان، بندر گز، رامیان و گنبد قابوس بود. [ ۱] این تقسیمات سیاسی به مرور زمان تغییر یافت؛ چنان که در آمارنامهٔ ملی سال ۱۳۳۵، دو شهرستان «گرگان» و «دشت گرگان» نواحی امروزی استان گلستان را پوشش می دادند و جزئی از استان «گرگان - مازندران» بودند. [ ۲] از آن پس تا سال ۱۳۷۶ مناطق مذکور جزئی از استان مازندران بودند؛ اما در این سال شهرستان های گرگان، گنبد قابوس، مینودشت، ترکمن، کردکوی، علی آباد و بندر گز به عنوان «استان گلستان» تأسیس شدند. [ ۳]
در ابتدا تمامی مناطق امروزی این استان در قالب شهرستان گرگان بود، [ ۱] اما در سال ۱۳۲۷ دولت بخش «دشت گرگان» که تابع شهرستان گرگان بود، را به مرکزیت گنبد کاووس، تبدیل به شهرستان کرده و کماکان آن را تابع گرگان دانست. [ ۴] در سال ۱۳۵۸ دو شهرستان علی آباد و ترکمن نیز از شهرستان گرگان جدا شدند. [ ۵] [ ۶] سال بعد هم شهرستان کردکوی در غرب گرگان به وجود آمد. [ ۷] در سال ۱۳۶۸ شهرستان مینودشت از گنبد کاووس ( دشت گرگان سابق ) جدا شد. [ ۸] در تیر ۱۳۷۶، چند ماه پیش از آن که استان گلستان از مازندران مستقل گردد، شهرستان بندر گز هم تأسیس شد. [ ۹] در قانون منجر به ایجاد استان گلستان دولت موظف شده بود که در سال ۱۳۷۷ ارتقای بخش های آق قلا، آزادشهر، رامیان، کلاله و مراوه تپه به شهرستان را بررسی کرده و تصمیمات لازم را در این باره اتخاذ نماید. [ ۳] سال ۱۳۷۹ دو شهرستان آق قلا و کلاله، [ ۱۰] و سال بعد دو شهرستان آزادشهر و رامیان به وجود آمدند. [ ۱۱] پس از آن نیز شهرستان های مراوه تپه، گمیشان و گالیکش به ترتیب در سال های ۱۳۸۶، ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ تأسیس شدند.
