این فهرستی از درگیری های خشونت آمیز سیاسی و قومی در کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق پس از فروپاشی آن در ۲۶ دسامبر ۱۹۹۱ است.
برخی از این درگیری ها مانند بحران قانون اساسی روسیه در سال ۱۹۹۳ یا اعتراضات یورومیدان ۲۰۱۳–۲۰۱۴ در اوکراین به دلیل بحران های سیاسی در کشورهای جانشین بود. برخی دیگر درگیری های جنبش های جدایی طلبی بودند که تلاش می کردند از یکی از کشورهای جانشین جدا شوند. این درگیری ها نیز شامل حملات آشکار تهاجمی و همچنین استفاده از نیروهای غیرقابل انکار خارجی اعم از نیروهای نیابتی یکنواخت و تحت کنترل خارجی هستند.
برخی از درگیری های پساشوروی در بن بست یا بدون معاهده صلح به پایان رسید و از آنها به عنوان درگیری های منجمد یاد می شود. این بدان معناست که تعدادی از کشورهای پساشوروی فقط به صورت رسمی بر کل قلمرو خود حاکمیت دارند. در واقع، آنها کنترل کاملی بر مناطقی که هنوز تحت کنترل جناح های شورشی هستند اعمال نمی کنند. در بسیاری از موارد، این سرزمین ها دارای نهادهایی هستند که شبیه به نهادهای دولت های مستقل، کاملاً مستقل هستند، البته با به رسمیت شناختن کم یا بدون شناسایی بین المللی، از جمله آبخاز و اوستیای جنوبی در گرجستان، آرتساخ در جمهوری آذربایجان، ترانس نیستریا در مولداوی و نیز جمهوری کریمه، جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوهانسک در اوکراین پیش از الحاق به روسیه. [ ۱]
شناخت دیپلماتیک این دولت ها متفاوت است. ترانس نیستریا توسط هیچ کشور عضو سازمان ملل از جمله روسیه به رسمیت شناخته نشده است. آبخاز و اوستیای جنوبی از جانب روسیه، نیکاراگوئه، ونزوئلا، نائورو و سوریه به رسمیت شناخته شده اند. جمهوری های خلق دونتسک و لوهانسک قبل از الحاق به رسمیت شناخته نشده به روسیه، از جانب روسیه، سوریه و کره شمالی به رسمیت شناخته شده بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از این درگیری ها مانند بحران قانون اساسی روسیه در سال ۱۹۹۳ یا اعتراضات یورومیدان ۲۰۱۳–۲۰۱۴ در اوکراین به دلیل بحران های سیاسی در کشورهای جانشین بود. برخی دیگر درگیری های جنبش های جدایی طلبی بودند که تلاش می کردند از یکی از کشورهای جانشین جدا شوند. این درگیری ها نیز شامل حملات آشکار تهاجمی و همچنین استفاده از نیروهای غیرقابل انکار خارجی اعم از نیروهای نیابتی یکنواخت و تحت کنترل خارجی هستند.
برخی از درگیری های پساشوروی در بن بست یا بدون معاهده صلح به پایان رسید و از آنها به عنوان درگیری های منجمد یاد می شود. این بدان معناست که تعدادی از کشورهای پساشوروی فقط به صورت رسمی بر کل قلمرو خود حاکمیت دارند. در واقع، آنها کنترل کاملی بر مناطقی که هنوز تحت کنترل جناح های شورشی هستند اعمال نمی کنند. در بسیاری از موارد، این سرزمین ها دارای نهادهایی هستند که شبیه به نهادهای دولت های مستقل، کاملاً مستقل هستند، البته با به رسمیت شناختن کم یا بدون شناسایی بین المللی، از جمله آبخاز و اوستیای جنوبی در گرجستان، آرتساخ در جمهوری آذربایجان، ترانس نیستریا در مولداوی و نیز جمهوری کریمه، جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوهانسک در اوکراین پیش از الحاق به روسیه. [ ۱]
شناخت دیپلماتیک این دولت ها متفاوت است. ترانس نیستریا توسط هیچ کشور عضو سازمان ملل از جمله روسیه به رسمیت شناخته نشده است. آبخاز و اوستیای جنوبی از جانب روسیه، نیکاراگوئه، ونزوئلا، نائورو و سوریه به رسمیت شناخته شده اند. جمهوری های خلق دونتسک و لوهانسک قبل از الحاق به رسمیت شناخته نشده به روسیه، از جانب روسیه، سوریه و کره شمالی به رسمیت شناخته شده بودند.
