فند زمانی

لغت نامه دهخدا

فند زمانی. [ ف ِ دِزَ ] ( اِخ ) سهل بن شیبان بن ربیعةبن زمان ، از بنی بکر و یکی از شعرای جاهلی است و در زمان خود سید بکر و پیشوای آن بود. در جنگ بکر شرکت جست و در حدود یکصد سال عمر کرد. در دیوان الحماسه از شعر او نمونه ای هست. وفاتش در حدود 90 هَ. ق. بود. ( از اعلام زرکلی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس