فلیق

لغت نامه دهخدا

فلیق. [ ف َ ] ( ع اِ ) کار شگفت. || بلا و سختی. ( منتهی الارب ). داهیة. ( اقرب الموارد ). || رگی که بر گردن ْ بلند برآید. || رگی در بازو. || مغاکی پیش حلقوم شتر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
فلیق. [ ف َ ] ( اِ ) پیله باشد که ابریشم از آن به هم رسد. ( برهان ).
فلیق. [ ف ُل ْ ل َ ] ( ع اِ ) شفتالوی دانه کفیده. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ) ( از اقرب الموارد ). خوخ ابیض. ( فهرست مخزن الادویه ).

پیشنهاد کاربران

بپرس