فلسفه وجود و مرگ هایدگر

[ویکی فقه] فلسفه وجود و مرگ، در اندیشه مارتین هایدگر، فلسفه ای تحت تاثیر استادش ادموند هوسرل بود. هایدگر وجود را در افق زمان معنا کرده و مرگ را پایان تلخ هستی می داند.
مارتین هایدگر از پیشگامان مکتب اگزیستانسیالیسم است. او در معروف ترین کتاب خود «هستی و زمان» به مفهوم وجود و ماهیت حقیقی آن پرداخته است. او مرگ و نیستی را پدیده ای می داند که وجود را احاطه نموده است. از طرف دیگر برای یافتن واقعیت وجود باید آن را در زمان بررسی نمود. مارتین هایدگر از پرنفوذترین و بحث انگیزترین چهره های فلسفی قرن بیستم است. در اندیشه فلسفی او، یک انسجام و وحدت موضوعی دیده می شود که تفکرات او را در یک مسیر هدایت می کند. آثار او ناظر بر یک مسئله است، مسئله ای که وحدت نگارش و محتوایی رساله های او را تضمین نموده است، و آن مسئله، مسئله وجود است.
نظریه هایدگر درباره وجود
تفکر و نظریات هایدگر در باب وجود در کتاب «وجود و زمان» به اوج می رسد. از دید او، وجود در افق زمان مفهوم پیدا می کند و در این افق می توان به معنی آن پی برد و زمان حقیقت وجود است. در واقع تمام آثار هایدگر با بیان و نشان دادن این انسجام ناشناخته بین دو مفهوم وجود و زمان از دیگر کتب متمایز می گردد.
نظریه وی درباره هستی
نظریات هایدگر در جهان غرب، جزئی از نظریات آماده گرا محسوب می گردد. وی بخشی مهمی از مطالعات خود را در باب وجود و هستی نوشته است، او هستی را جریانی متداوم در زمان می داند، و هستی وجود را از عدم و حیات را از مرگ متمایز می سازد. جهان هستی از یک سو به وجود و از سوی دیگر به عدم و نیستی راه دارد و این زمان است که بین این دو رابطه ای دوطرفه برقرار می کند. مفهوم هستی و وجود در زمان نهفته است.
تحقق وجود با موجودیت
...