فلسفه شرق یا فلسفه آسیایی فلسفه های گوناگونی را شامل می شود که در شرق و جنوب شرقی آسیا ریشه دارند، از جمله فلسفه چینی، فلسفه ژاپن، فلسفه کره که در آسیای شرقی رواج دارند، همچنین فلسفه هندی ( شامل فلسفه بودایی و هندوئیسم ) در آسیای جنوبی و فلسفه زرتشت، یهودی و اسلامی در جنوب غربی آسیا رواج دارند.
این اصطلاح گاه به اشتباه به فلسفه یهودی، فلسفه بابل و فلسفه اسلامی نیز گفته می شود اما با توجه به غلبۀ سنت ارسطویی در این فلسفه ها، می باید آن ها را ذیل فلسفه غرب به شمار آورد. این تقسیم بندی صرفاً جغرافیایی نیست بلکه در تفاوت های کلیِ مفهومی و هرمنوتیک میان سنت های غربی و شرقی همچنین ادیان رایج در این سرزمین ها ریشه دارد.
کنفوسیانیسم ( به چینی: 儒學 ) آیینی است که بر پایهٔ تعالیم کنفوسیوس و متون قدیمی چین شکل گرفته است.
نئوکنفوسیانیسم، نسخهٔ متأخرتر و تغییریافتهٔ آیین کنفوسیانیسم است و البته از مبدأ خود ( کنفوسیانیسم ) بسیار فراتر رفته است. این آیین از زمان سلسلهٔ سانگ شروع به گسترش کرد و در اواخر سلسلهٔ مینگ تقریباً کامل شد. ریشه های آن را می توان در اوایل سلسلهٔ تانگ، به ویژه در تعالیم تنگ زی تیان مشاهده کرد. این آیین تأثیر عمده ای بر کشورهای شرق آسیا، از جمله چین، ژاپن، کره و ویتنام گذاشته است. زو زای را بزرگ ترین استاد نئو کنفوسیانیسم در سلسلهٔ سانگ و وانگ یانگ مینگ را بزرگ ترین استاد در سلسلهٔ مینگ می دانند، اما ضدیت ها و ناسازگاری هایی میان مکتب زای و وانگ وجود دارد.
تائوئیسم ( یا دائوئیسم ) به طور سنتی نقطهٔ مقابل آیین کنفوسیانیسم در چین است. کتاب اصلی تائوئیسم، دائو دِجینگ ( تائو ته جینگ ) است که به لائوتسه ( لائو زه ) نسبت داده می شود. دیگر متفکر بزرگ این مکتب جوانگ زه نام دارد که کتابی به همین نام مشتمل بر سی و سه فصل از او بر جای مانده است. حکیمان دائویی بر فردگرایی تأکید داشته و عبور از اصول انسان نهاده همچون اخلاق، آگاهی متعارف و حقایق مبتنی بر زبان را راه رهایی می دانستند.
شینتو ( به ژاپنی: 神道 ) مذهب بومی ژاپن است. شینتو شکل پیچیدهٔ آنیمیسم ( روح باوری ) است که بر اساس آن ارواحی به نام کامی در همه جا سکونت دارند. عبادت در معابد عمومی یا معابد کوچکی که در خانه ها برپا می کنند، انجام می شود. در آیین شینتو، ارتباط داشتن با کامی ای که ساکن این دنیاست، مهم ترین وظیفهٔ انسان محسوب می شود. باید به کامی ها احترام گذاشته شود تا آن ها هم متقابلاً به ما احترام بگذارند. آیین شینتو در عین حال بر این باور است که جهان خاکی و دنیای ارواح در حقیقت یکی هستند. از میان اصول و معتقدات این آیین، بیش از هر چیز بر خلوص تأکید شده است. اعمال خالص اعمالی هستند که با هارمونی جهان هماهنگ اند و آن را ترویج می دهند، اعمال ناخالص اعمالی هستند که به هارمونی جهان زیان می رسانند. شینتو، به عنوان یک کیش اعتقادی، بسیار تحت تأثیر مذاهب چینی، به ویژه تائوئیسم و بودیسم قرار دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اصطلاح گاه به اشتباه به فلسفه یهودی، فلسفه بابل و فلسفه اسلامی نیز گفته می شود اما با توجه به غلبۀ سنت ارسطویی در این فلسفه ها، می باید آن ها را ذیل فلسفه غرب به شمار آورد. این تقسیم بندی صرفاً جغرافیایی نیست بلکه در تفاوت های کلیِ مفهومی و هرمنوتیک میان سنت های غربی و شرقی همچنین ادیان رایج در این سرزمین ها ریشه دارد.
کنفوسیانیسم ( به چینی: 儒學 ) آیینی است که بر پایهٔ تعالیم کنفوسیوس و متون قدیمی چین شکل گرفته است.
نئوکنفوسیانیسم، نسخهٔ متأخرتر و تغییریافتهٔ آیین کنفوسیانیسم است و البته از مبدأ خود ( کنفوسیانیسم ) بسیار فراتر رفته است. این آیین از زمان سلسلهٔ سانگ شروع به گسترش کرد و در اواخر سلسلهٔ مینگ تقریباً کامل شد. ریشه های آن را می توان در اوایل سلسلهٔ تانگ، به ویژه در تعالیم تنگ زی تیان مشاهده کرد. این آیین تأثیر عمده ای بر کشورهای شرق آسیا، از جمله چین، ژاپن، کره و ویتنام گذاشته است. زو زای را بزرگ ترین استاد نئو کنفوسیانیسم در سلسلهٔ سانگ و وانگ یانگ مینگ را بزرگ ترین استاد در سلسلهٔ مینگ می دانند، اما ضدیت ها و ناسازگاری هایی میان مکتب زای و وانگ وجود دارد.
تائوئیسم ( یا دائوئیسم ) به طور سنتی نقطهٔ مقابل آیین کنفوسیانیسم در چین است. کتاب اصلی تائوئیسم، دائو دِجینگ ( تائو ته جینگ ) است که به لائوتسه ( لائو زه ) نسبت داده می شود. دیگر متفکر بزرگ این مکتب جوانگ زه نام دارد که کتابی به همین نام مشتمل بر سی و سه فصل از او بر جای مانده است. حکیمان دائویی بر فردگرایی تأکید داشته و عبور از اصول انسان نهاده همچون اخلاق، آگاهی متعارف و حقایق مبتنی بر زبان را راه رهایی می دانستند.
شینتو ( به ژاپنی: 神道 ) مذهب بومی ژاپن است. شینتو شکل پیچیدهٔ آنیمیسم ( روح باوری ) است که بر اساس آن ارواحی به نام کامی در همه جا سکونت دارند. عبادت در معابد عمومی یا معابد کوچکی که در خانه ها برپا می کنند، انجام می شود. در آیین شینتو، ارتباط داشتن با کامی ای که ساکن این دنیاست، مهم ترین وظیفهٔ انسان محسوب می شود. باید به کامی ها احترام گذاشته شود تا آن ها هم متقابلاً به ما احترام بگذارند. آیین شینتو در عین حال بر این باور است که جهان خاکی و دنیای ارواح در حقیقت یکی هستند. از میان اصول و معتقدات این آیین، بیش از هر چیز بر خلوص تأکید شده است. اعمال خالص اعمالی هستند که با هارمونی جهان هماهنگ اند و آن را ترویج می دهند، اعمال ناخالص اعمالی هستند که به هارمونی جهان زیان می رسانند. شینتو، به عنوان یک کیش اعتقادی، بسیار تحت تأثیر مذاهب چینی، به ویژه تائوئیسم و بودیسم قرار دارد.
wiki: فلسفه شرق