فلجه

لغت نامه دهخدا

( فلجة ) فلجة. [ ف َ ل َ ج َ ] ( معرب ، اِ ) سرخس. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فلجون شود.

فلجة. [ ف ُ ج َ ] ( ع اِمص ) پیروزی و رستگاری. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

فلجة. [ ف َ ج َ ]( ع اِ ) قطعه ای از جامه مخطط. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس