فسق بنی اسرائیل

[ویکی فقه] فسق بنی اسرائیل (قرآن). فِسق، به ارتکاب گناه و ترک فرمان خدا اطلاق می شود.
گروهی از بنی اسرائیل سابقه فسق و تبهکاری داشتند.«فبدل الذین ظـلموا قولا غیر الذی قیل لهم فانزلنا علی الذین ظـلموا رجزا من السماء بما کانوا یفسقون»؛ اما افراد ستمگر ، این سخن را که به آنها گفته شده بود، تغییر دادند؛ (و به جای آن، جمله استهزاآمیزی گفتند؛) لذا بر ستمگران، در برابر این نافرمانی، عذابی از آسمان فرستادیم. («با» در «بما کانوا...» سببیه و «ما» مصدریه است. فعل مضارع، آن گاه که همراه «کان» و مانند آن آورده شود، بر استمرار در زمان گذشته دلالت دارد)
تبهکاری بنی اسرائیل ایله
بنی اسرائیل ساکن ایله در فسق و تبهکاری پیشینه داشتند.«وسـلهم عن القریة التی کانت حاضرة البحر اذ یعدون فی السبت اذ تاتیهم حیتانهم یوم سبتهم شرعا ویوم لایسبتون لاتاتیهم کذلک نبلوهم بما کانوا یفسقون»؛ و از آنها درباره (سرگذشت) شهری که در ساحل دریا بود بپرس! زمانی که آنها در روزهای شنبه ، تجاوز (و نافرمانی) خدا می کردند؛ همان هنگام که ماهیانشان، روز شنبه (که روز تعطیل و استراحت و عبادت بود، بر سطح آب ،) آشکار می شدند؛ امّا در غیر روز شنبه، به سراغ آنها نمی آمدند؛ این چنین آنها را به چیزی آزمایش کردیم که نافرمانی می کردند! (مقصود از «القریة» آبادی ایله _ شهری بین شام و مصر _ است. از داخل شدن «کان» بر فعل «یفسقون» استمرار و سابقه فسق فهمیده می شود. )
دیدگاه موسی
بنی اسرائیل، مردمانی فاسق ، از دیدگاه موسی علیه السلام بودند.«قال رب انی لا املک الا نفسی واخی فافرق بیننا وبین القوم الفـسقین»؛ (موسی) گفت: «پروردگارا! من تنها اختیار خودم و برادرم را دارم، میان ما و این جمعیّت گنهکار، جدایی بیفکن!» «قال فانها محرمة علیهم اربعین سنة یتیهون فی الارض فلاتاس علی القوم الفـسقین»؛ خداوند (به موسی) فرمود: «این سرزمین (مقدس)، تا چهل سال بر آنها ممنوع است (و به آن نخواهند رسید)؛ پیوسته در زمین (در این بیابان)، سرگردان خواهند بود؛ و در باره (سرنوشت) این جمعیّت گنهکار، غمگین مباش!»
شکننده حریم دین
...