فریتس ایکس ( به آلمانی: Fritz X ) رایج ترین نام بمب سرشی ضد کشتی هدایت شوندهٔ آلمانی است که در جنگ جهانی دوم به کار گرفته می شد. این نام هم از سوی متفقین و هم از سوی پرسنل نیروی هوایی آلمان نازی به کار می رفت. نام های دیگر این بمب عبارت بودند از رورشتال اس د ۱۴۰۰ ایکس ( به آلمانی: Ruhrstahl SD 1400 X ) ، کرامر ایکس - ۱ ( به آلمانی: Kramer X - 1 ) ، پ تسه ۱۴۰۰ ایکس ( به آلمانی: PC 1400X ) و اف ایکس ۱۴۰۰ ( به آلمانی: FX 1400 ) . نام اف ایکس ۱۴۰۰ منشاء نام فریتس ایکس است. به همراه سلاح مشابه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در جنگ جهانی دوم که ایزون نام داشت، این بمب زمینه ساز موشک های ضدکشتی و سلاح های هدایت دقیق امروزین بود.
فریتس ایکس شکل توسعه یافتهٔ بمب اس د ۱۴۰۰ است. حرف اس سرواژهٔ Splitterbombe به معنی بمب ترکشی یا بمب چندمنظوره، حرف د سرواژهٔ dickwandig به معنی دارای دیوارهٔ کلفت، و ۱۴۰۰ نیز نشان دهندهٔ وزن آن به کیلوگرم است. این بمب یک جنگ افزار نفوذ کننده بود که در برابر هدف های محافظت شده مانند ناوهای سنگین و نبردناوها به کار می رفت. به دماغهٔ این بمب فرم آئرودینامیک داده شده است. این بمب دارای چهار بالچه و دم جعبه مانند است. دم جعبه مانند شامل سطوح ثابت دوازده ضلعی حلقوی است که درون این حلقه دم چلیپایی شکل با سطوح کلفتی که خود دارای کنترل آئرودینامیک بودند وجود دارد. نیروی هوایی آلمان نازی در جنگ داخلی اسپانیا به دشوار بودن هدف هایی مانند کشتی های در حال حرکت پی برده بود. مهندس ماکس کرامر که در مرکز هوافضای آلمان کار می کرد از سال ۱۹۳۸ در حال آزمایش بمب های سقوط آزاد ۲۵۰ کیلوگرمی کنترل از راه دور بود و در سال ۱۹۳۹ به آزمایش برآکش کنترل رادیویی پرداخت. در سال ۱۹۴۰ رورشتال به این پروژه دعوت شد، زیرا هر دوی آن ها قبلاً تجربه طراحی و ساخت بمب های غیرهدایت شونده را داشتند.
فرستنده های کنترل رادیویی کِل ( FuG 203 ) که دارای دو محور و یک دستهٔ کنترل بود و روی هواپیما نصب می شد برای فرستادن سیگنال های کنترل به فریتس ایکس به کار می رفت. خود بمب سیگنال ها را به وسیلهٔ دستگاه گیرندهٔ اشتراسبورگ ( FuG 230 ) دریافت می کرد و سیگنال ها را به برآکش های متحرک روی سطوح کلفت عمودی و افقی بالهٔ دم فریتس ایکس می فرستاد.
فریتس ایکس دارای دستگاه کنترل براکش بر روی باله دم خود بود که سه دستگاه سیستم آئرودینامیک کنترل برآکش را به کار می برد. دو دستگاه از این سه دستگاه کنترل بمب را در محورهای گشتاور و گردش به عهده داشتند و فرمان خود را از کنترل رادیویی کِل - اشتراسبورگ دریافت می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففریتس ایکس شکل توسعه یافتهٔ بمب اس د ۱۴۰۰ است. حرف اس سرواژهٔ Splitterbombe به معنی بمب ترکشی یا بمب چندمنظوره، حرف د سرواژهٔ dickwandig به معنی دارای دیوارهٔ کلفت، و ۱۴۰۰ نیز نشان دهندهٔ وزن آن به کیلوگرم است. این بمب یک جنگ افزار نفوذ کننده بود که در برابر هدف های محافظت شده مانند ناوهای سنگین و نبردناوها به کار می رفت. به دماغهٔ این بمب فرم آئرودینامیک داده شده است. این بمب دارای چهار بالچه و دم جعبه مانند است. دم جعبه مانند شامل سطوح ثابت دوازده ضلعی حلقوی است که درون این حلقه دم چلیپایی شکل با سطوح کلفتی که خود دارای کنترل آئرودینامیک بودند وجود دارد. نیروی هوایی آلمان نازی در جنگ داخلی اسپانیا به دشوار بودن هدف هایی مانند کشتی های در حال حرکت پی برده بود. مهندس ماکس کرامر که در مرکز هوافضای آلمان کار می کرد از سال ۱۹۳۸ در حال آزمایش بمب های سقوط آزاد ۲۵۰ کیلوگرمی کنترل از راه دور بود و در سال ۱۹۳۹ به آزمایش برآکش کنترل رادیویی پرداخت. در سال ۱۹۴۰ رورشتال به این پروژه دعوت شد، زیرا هر دوی آن ها قبلاً تجربه طراحی و ساخت بمب های غیرهدایت شونده را داشتند.
فرستنده های کنترل رادیویی کِل ( FuG 203 ) که دارای دو محور و یک دستهٔ کنترل بود و روی هواپیما نصب می شد برای فرستادن سیگنال های کنترل به فریتس ایکس به کار می رفت. خود بمب سیگنال ها را به وسیلهٔ دستگاه گیرندهٔ اشتراسبورگ ( FuG 230 ) دریافت می کرد و سیگنال ها را به برآکش های متحرک روی سطوح کلفت عمودی و افقی بالهٔ دم فریتس ایکس می فرستاد.
فریتس ایکس دارای دستگاه کنترل براکش بر روی باله دم خود بود که سه دستگاه سیستم آئرودینامیک کنترل برآکش را به کار می برد. دو دستگاه از این سه دستگاه کنترل بمب را در محورهای گشتاور و گردش به عهده داشتند و فرمان خود را از کنترل رادیویی کِل - اشتراسبورگ دریافت می کنند.
wiki: فریتس ایکس