فری تر

Freeter ( フリーター, furītā؟ ) یک عبارت ژاپنی برای اشاره به افرادی است که بیکار یا فاقد شغل تمام وقت هستند، به استثنای زنان خانه دار و دانشجویان. میانگین سنی فریترها بین ۱۵ تا ۳۴ سال است. [ ۱]
فری ترها همچنین ممکن است به عنوان شاغلان ناقص توصیف شوند. این افراد بعد از دبیرستان یا دانشگاه شروع به کار نمی کنند، بلکه در مشاغل کم درآمد امرار معاش می کنند.
تصور می شود که کلمه فری تر یا فری ترا ترکیبی از واژه انگلیسی free ( یا شاید freelance ) و کلمه آلمانی Arbeiter ( "کارگر" ) باشد. Arubaito یک واژه وام ژاپنی از Arbeiter و شاید از Arbeit ( "کار" ) است. از آنجایی که در دوران قبل از جنگ جهانی دوم، زبان آلمانی ( همراه با انگلیسی ) در دانشگاه های ژاپن برای تدریس به ویژه برای علوم و پزشکی استفاده می شد، arubaito برای توصیف کار پاره وقت برای دانشجویان دانشگاه در بین دانشجویان رایج شد.
این اصطلاح در سال ۱۹۸۷ توسط مجله شغلی پاره وقت From A ابداع شد و برای نشان دادن یک کارگر «آزاد» استفاده شد که ساعت های کمتری کار می کرد، به جای چک حقوق ماهانه مانند کارگران تمام وقت معمولی، ساعتی دستمزد دریافت می کرد و هیچ کدام از مزایای یم کارگر تمام وقت ( شامل حقوق تعطیلات، دستمزد بیماری، پاداش، مرخصی با حقوق ) دریافت نمی کرد. [ ۲]
پس از شکستن حباب اقتصادی اقتصاد ژاپن که منجر به رکود در دهه ۱۹۹۰ شد، معنای این اصطلاح بار منفی پیدا کرد. در دهه ۱۹۸۰، زمانی که اقتصاد ژاپن با ایجاد فرصت های شغلی مختلف رونق پیدا کرد که در پی آن به این واژه نگرش مثبتی پای گرفت که نشان دهنده آزادی، تفریح یا کشف گزینه های جایگزین دیگر برای اشتغال بود. [ ۳] در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، این اصطلاح بار معنایی منفی پیدا کرد و فریترها به عنوان باری بر دوش جامعه انگاشته می شدند.
مؤسسه کار ژاپن فری ترها را به سه گروه طبقه بندی می کند: «گونه تعلیقی» که می خواهد قبل از شروع یک شغل کمی دست نگه دارد، «گونه در پی رؤیا» و «گونه بیچاره».
• گونه تعلیقی فری تر می خواهد از زندگی لذت ببرد و خود خواسته انتخاب می کند که سگ دو بزند و در محیط کاری ژاپن کار نکن.
• گونه در پی رؤیا، رویاهای خاصی دارند که با حرفه استاندارد ژاپنی سازگار نیستند.
• گونه بیچاره که نمی تواند قبل از فارغ التحصیلی از دبیرستان یا دانشگاه شغل درخوری پیدا کند.