فروغ

اگر هم از زاویه ی قانون تغییر شکل حروف به کلمه فروغ نگاه کنیم و مترادف همین کلمه را ببینیم حرف ( ف ) در کلمه ی فروغ قابل تبدیل شدن به دو حرف ( پ ب ) نیز است یعنی اگر کلمه ی فروغ را با این قانون بروغ نگارش کنیم کلمه ی برق و بارقه ی امید با مفهوم نور و روشنایی، منطبق با همان شرایط سفیدی صبح و سپیده دم نمایان خواهد شد.
یعنی مترادف ریشه ای و انطباقی کلمه ی فروغ، برق و بارقه و متضاد آن غروب و غرب می باشد.
که این کلمات هم منطبق با همان شرایط زمانی می باشند.
همچنین در فلسفه و حکمت واژگان و کلمات که حرف ( ر ) قابل تبدیل به حرف ( ل ) می باشد در لابلای دو کلمه ی فروغ و غروب یک کلیدواژه ای با نام قلب خودنمایی می کند. و همین مسأله یعنی فروغ و غروب طبیعت، نشان دهنده زنده بودن قلب تپنده طبیعت برای ایجاد حیات و ادامه زندگی موجودات از طرف خداوند متعال می باشد.

ولی بنده هم نگفتم که این واژه بیگانه است، ولی چرایی نادرستی آورده ام.
آری، شما درست میگویید، و بنده، از همه کاربران پوزش میخواهم.
بِدرود!

اما شاید شنیده باشید که می گویند حرف ( واج ) ق در زبان #پارسی وجود ندارد پس بنابراین هر واژه ای که این حرف را داشته باشد ، بیگانه است و #پارسی نیست و اینگونه برپایه یک تحلیل نابخردانه، بسیاری از واژگان کهن پارسی را #عربی یا #ترکی می پندارند.
این افراد ، بهتر است بدانند که ( ( واژگان ق دار ) ) در زبان پارسی دو دسته اند :
۱ - دسته نخست : واژگانی که از زبانی بیگانه ( عربی ، ترکی ) آمده اند و حرف ق در آنها مربوط به آن زبان است . همچون : قلب و قبول از عربی و قاچاق از ترکی و . . .
۲ - دسته دوم : واژگان کهن ایرانی که در پارسی نو ، برخی از حروفشان ، معمولا تحت تاثیر #عربی ، تبدیل به ق شده است. یعنی قِ این واژگان در #گذشته حرف دیگری بوده است. ق در این واژگان ( همچون قشنگ و قباد و قهرمان و . . . ) برپایه متون باستانی به دست آمده از زبان های ایرانی ، معمولا در گذشته � ک � یا � خ � یا � گ � بوده است. در زیر به برخی از این واژگان که در متون باستانی پهلوی و سغذی و اوستایی و . . . آمده است ، توجه کنید :
قباد = کَوآت kavāt
قاقم = کاکُم kākom
قابوس ، کاووس = کَیُس kayos
قرمز = کرمیر karmīr
قشنگ = خشَنک xšank
قیصر = کیِسر kēsar
زندیق = زندیک zandīk
خندق = کندک kandak
قرابه = کَراوه karāveh
قاطر = خَرَتَرَ xara - tara
قبا = کَپاه kapāh
قفیز = کَفیز kafiz
شهر قومس = کومیس kūmis
شهر قم = کمب komb
قند ، کند = خَندَ xanda
قاف = کاف kāf
نقره = ناکرتِ nākrtē
قارن پسر کاوه آهنگر = کارن Kārēn
زنبق = چمبک čambak
قز و قزاغند = کز و کژاکند
جوالق = جوال ، گوال
چاقو = چاکو
زنق = زنخ
قهرمان = کهرمان
دهقان = دهگان
ورزقان = ورزگان
روستاق = روستاگ ( روستا )
دهخوارقان = دهخوارگان
خانقاه = خانگاه
و . . .
اما حرف غ : همانگونه که گفتیم یکی از مهم ترین و اصلی ترین حروف زبان های ایرانی باستان بوده که در خیلی از واژگان امروزی بجا مانده است :
اوستایی / فارسی نو
۱ - اوستایی : دَغَ / فارسی نو : داغ
۲ - درَاُغَ / دروغ
۳ - رَاُغنَ / روغن
۴ - وَزَغَ / وزغ
۵ - مِرِغَ / مُرغ
۶ - مُغو / مُغ
۷ - مَئِغَ / میغ ( ابر )
۸ - مَغَ / مغاک ( گودال )
۹ - بَغَ / بَغ ( خدا )
۱۰ - مَرِغا / مَرْغ ( چمنزار ، مرغزار )
۱۱ - تَئِغَ / تیغ
و . . .
همچنین دانستنی است که : حرف ق یکی از حروف کهن و ویژه زبان های #ترکی است و در ترکی ارانی واژگان ق دار دو دسته اند : واژگان اصیل ترکی که قِ آنها خوانده میشود و واژگان دخیل در ترکی که قِ آنها گ میشود. در ترکی استانبولی هم تمام واژگان ق دار به ک تبدیل میشوند