مجموعهٔ فرهنگ واژگان فارسی، که اولین جلد آن با عنوان فرهنگ اصطلاحات عامیانهٔ خودرو[ ۱] در سال 1382 توسط انتشارات علمی فرهنگی منتشر شد. پدید آوران اولین جلد این مجموعه شهرداد میرزایی و رجبعلی مختارپور بودند. در سال 1382 شهرداد میرزایی انتشارات دیبایه را تأسیس کرد، و در کنار امور انتشاراتی، ایدهٔ ایجاد فرهنگ پیشه ها را نیز دنبال کرد.
در سال ۱۳۸۶ دو عنوان دیگر از مجموعهٔ فرهنگ پیشه ها، با همکاری انتشارات دیبایه و پژوهشکدۀ مردم شناسی سازمان میراث فرهنگی وقت ( در حال حاضر وزارت میراث فرهنگی ) ، تحت عنوان واژه نامهٔ توصیفی دوزندگی و واژه نامهٔ توصیفی کفشگری منتشر شد. [ ۲]
پس از وقفه ای از سال ۱۳۸۹ پیگیری پروژهٔ فرهنگ پیشه ها در انتشارات دیبایه دنبال شد، و در حال حاضر، واژه نامه های توصیفی درودگری، آشپزی، شیشه گری، زرگری، و طرح و رنگ در دست انتشار است.
همچنین واژه نامه های دباغی، قصابی، نانوایی، بنایی، صحافی و چاپ، آهنگری، نساجی و بافندگی، قنادی، گرمابهداری، و نقاشی ساختمان در مراحل نهایی مطالعه و پژوهش است.
در دهه های اخیر، فراوانیِ روزافزون واژه های بیگانه در زبان فارسی، مایه نگرانی شده و سازمان های دولتی و دلسوزان زبان فارسی را به چاره اندیشی واداشته و بحث در این زمینه را در میان مجامع علمی و عموم مردم میدان داده است.
راهیابیِ بی امان واژه های بیگانه با از میان رفتن پاره ای از پیشه های بومی و گسترش فناوری های وارداتی همراه بوده و بسیاری از واژه هایی را که در گذر زمان پدید آمده بودند در معرض خاموشی و فراموشی قرار داده است.
ازاین رو، گردآوری و ثبت واژه های مربوط به پیشه های گوناگون، افزون بر آنکه گامی بلند در مسیر حفظ میراث غنی زبان فارسی به شمار می آید، با ارائه نمونه ها و الگوهایی در واژه سازی، به پویایی زبان ما یاری می رساند. [ ۳]
در مجموعهٔ فرهنگ پیشه ها، مجموعه ای از اصطلاحات رایج در یک پیشه، با روش هایی که در پی می آید، گردآوری و توصیف شده است تا ازیک سو، واژه نامه ای نسبتاً کامل در پیشه ای خاص فراهم آید و کاستی های منابع دیگر را برطرف کند و از سوی دیگر، دستمایه یا ـ بهتر است بگوییم ـ گنجینه ای از واژه های فارسی را یک جا در اختیار زبان شناسان و فرهنگ نویسان و اصطلاح شناسان قرار دهد تا با مطالعه و باریک بینی در سازوکارهای واژه سازی مردمی در این حوزه ها، الگوهای آن را جزو منابع واژه گزینی به شمار آورند و ظرفیت واژه گزینی علمی را افزایش دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۳۸۶ دو عنوان دیگر از مجموعهٔ فرهنگ پیشه ها، با همکاری انتشارات دیبایه و پژوهشکدۀ مردم شناسی سازمان میراث فرهنگی وقت ( در حال حاضر وزارت میراث فرهنگی ) ، تحت عنوان واژه نامهٔ توصیفی دوزندگی و واژه نامهٔ توصیفی کفشگری منتشر شد. [ ۲]
پس از وقفه ای از سال ۱۳۸۹ پیگیری پروژهٔ فرهنگ پیشه ها در انتشارات دیبایه دنبال شد، و در حال حاضر، واژه نامه های توصیفی درودگری، آشپزی، شیشه گری، زرگری، و طرح و رنگ در دست انتشار است.
همچنین واژه نامه های دباغی، قصابی، نانوایی، بنایی، صحافی و چاپ، آهنگری، نساجی و بافندگی، قنادی، گرمابهداری، و نقاشی ساختمان در مراحل نهایی مطالعه و پژوهش است.
در دهه های اخیر، فراوانیِ روزافزون واژه های بیگانه در زبان فارسی، مایه نگرانی شده و سازمان های دولتی و دلسوزان زبان فارسی را به چاره اندیشی واداشته و بحث در این زمینه را در میان مجامع علمی و عموم مردم میدان داده است.
راهیابیِ بی امان واژه های بیگانه با از میان رفتن پاره ای از پیشه های بومی و گسترش فناوری های وارداتی همراه بوده و بسیاری از واژه هایی را که در گذر زمان پدید آمده بودند در معرض خاموشی و فراموشی قرار داده است.
ازاین رو، گردآوری و ثبت واژه های مربوط به پیشه های گوناگون، افزون بر آنکه گامی بلند در مسیر حفظ میراث غنی زبان فارسی به شمار می آید، با ارائه نمونه ها و الگوهایی در واژه سازی، به پویایی زبان ما یاری می رساند. [ ۳]
در مجموعهٔ فرهنگ پیشه ها، مجموعه ای از اصطلاحات رایج در یک پیشه، با روش هایی که در پی می آید، گردآوری و توصیف شده است تا ازیک سو، واژه نامه ای نسبتاً کامل در پیشه ای خاص فراهم آید و کاستی های منابع دیگر را برطرف کند و از سوی دیگر، دستمایه یا ـ بهتر است بگوییم ـ گنجینه ای از واژه های فارسی را یک جا در اختیار زبان شناسان و فرهنگ نویسان و اصطلاح شناسان قرار دهد تا با مطالعه و باریک بینی در سازوکارهای واژه سازی مردمی در این حوزه ها، الگوهای آن را جزو منابع واژه گزینی به شمار آورند و ظرفیت واژه گزینی علمی را افزایش دهند.
wiki: فرهنگ پیشه ها