فرهنگ هالشتات

تمدن هالشتات ( به انگلیسی: Hallstatt culture ) ، تمدنی مسلط در اروپای غربی و مرکزیِ اروپایِ عصر آهن از اوایل قرن هشتم تا ششم پیش از میلاد بود، که از فرهنگ زمین خاکستردان در قرن دوازدهم پیش از میلاد توسعه یافته بود و تمدن له تن از بسیاری از جنبه های آن پیروی کرد. این تمدن عموماً با زبان نیاسلتی و سلت ها در ناحیهٔ غربی هال اشتات و با ( پیش ) ایلیری ها در ناحیه شرقی هال اشتات ارتباط دارد. [ ۱] [ ۲]
این نام به دلیل محوطه شاخص آن هال اشتات، روستایی در سالزکامرگوت اتریش جنوب شرقی زالتسبورگ، نامگذاری شده است. در محوطهٔ یک معدن نمک غنی قرار دارد و حدود ۱۳۰۰ جسد دفن شده به همراه آثار هنری در آنجا یافت شده اند. مواد بدست آمده از هال اشتات به ۴ دوره تقسیم شده است که از «هال اشتات A» تا «D» نامگذاری شده اند. هال اشتات A و B به عنوان اواخر عصر برنز در نظر گرفته شده است و اصطلاحات استفاده شده برای حوزه های وسیع تر مانند: «فرهنگ هال اشتات» یا «دوره»، «سبک» و غیره؛ و «C» و «D» مربوط به عصر آهن هال اشتات هستند.
تا قرن ششم قبل از میلاد، این تمدن گسترش یافته بود و شامل قلمروهای وسیع تری در دو ناحیهٔ شرق و غرب می شد که میان آن ها بسیاری از نواحی اروپای غربی و مرکزی تا آلپ قرار داشت، و تا شمال ایتالیا گسترش یافته بود. در نهایتِ گستردگی، این تمدن بخش هایی از بریتانیا و شبه جزیره ایبری را هم دربرگرفته بود.
تمدن هالشتات بر پایه کشاورزی بود، اما فلزکاری نیز در آن بسیار پیشرفته بود. در پایان این دورهٔ تاریخی، تجارتِ درازمدت در منطقه و با تمدن های مدیترانه ای از لحاظ اقتصادی قابل توجه بود. در این زمان تمایز اجتماعی به طور فزاینده ای با ظهور طبقهٔ نخبگان، رهبران و جنگاوران و احتمالاً کسانی با مهارت های دیگر اهمیت یافت و جامعه بر مبنای قبیله ای سازمان داده شد، گرچه اطلاعات بسیار کمی در این مورد بدست آمده است. تنها تعداد کمی از بزرگ ترین اقامتگاه ها مانند هوینِبورگ ( آلمانی: Heuneburg ) در جنوب آلمان با استانداردهای امروزین شهر محسوب می شدند تا روستا. از آنجاکه رهبری درستی بر آنها حاکم نبوده مجبور به کوچ های متعددی میشدند