[ویکی اهل البیت] فرهنگ موضوعی قرآن کریم. فرهنگ موضوعی قرآن مجید تالیف کامران فانی و بهاالدین خرمشاهی کشف المطالب الفبایی یا فهرست موضوعی قرآن می باشد که مانند اغلب فرهنگ های لغت به روش الفبایی (ابجدی) تنظیم یافته است. این فهرست به عربی است.
در این فرهنگ از روش های جدید علم کتابداری استفاده شده است بر این اساس که به جای اینکه موضوعات ذهنی و از قبل تعیین شوند و کلمات قرآن درزیر آن آورده شود خود قرآن را آیه به آیه فهرست کرده است ؛ یا به تعبیر دیگر به آیه آیه قرآن موضوع داده شده است و تقطیع موضوعی انجام شده است ودر اکثر موارد از لفظ قرآنی استفاده شده است. بر این اساس فرهنگ موضوعی حاضر، در حدود هفت هزار موضوع یا مدخل اصلی همراه با توابعش که در زیر هر موضوع آمده، و سه هزار مدخل ارجاعی (اعم از اصلی و کمکی) را در بردارد و به جرأت می توان گفت که موضوعاتی که در قرآن آمده است دیگر محدود به تعدادی خاص مانند فهرست های قبلی نیست.
1-کلماتی که با علامت {-} متصل شده اند موضوع فرعی می باشد.
2-املا و ضبط کلمات عربی بر اساس رسم الخط عربی معاصر می باشد.
3-نداشتن معادل فارسی لغات عربی جز به ندرت برای تشخیص کلمات ؛ مثلاً: الرجال (=پیادگان)، الرجال (=مردان)
4-استفاده از مدخل های ارجاعی (کلمات فارسی و مترادفات عربی) به مدخل اصلی به منظور افزایش کارایی؛ برای مثال از زن به المرأه؛ الامرءه؛ النساء و از این سه نیز به یکدیگر ارجاع داده شده است.
ارجاع اخیر یکی از ویژگی های مهم این فرهنگ است که طی آن موضوع های هم معنی یا مربوط به هم ارجاع داده شده اند. این ارجاعات به صورت نیز {یعنی نیز رجوع کنید به} آمده است.
برای مثال زیر کلمه گناه و ترکیبات آن چنین آمده است:
در این فرهنگ از روش های جدید علم کتابداری استفاده شده است بر این اساس که به جای اینکه موضوعات ذهنی و از قبل تعیین شوند و کلمات قرآن درزیر آن آورده شود خود قرآن را آیه به آیه فهرست کرده است ؛ یا به تعبیر دیگر به آیه آیه قرآن موضوع داده شده است و تقطیع موضوعی انجام شده است ودر اکثر موارد از لفظ قرآنی استفاده شده است. بر این اساس فرهنگ موضوعی حاضر، در حدود هفت هزار موضوع یا مدخل اصلی همراه با توابعش که در زیر هر موضوع آمده، و سه هزار مدخل ارجاعی (اعم از اصلی و کمکی) را در بردارد و به جرأت می توان گفت که موضوعاتی که در قرآن آمده است دیگر محدود به تعدادی خاص مانند فهرست های قبلی نیست.
1-کلماتی که با علامت {-} متصل شده اند موضوع فرعی می باشد.
2-املا و ضبط کلمات عربی بر اساس رسم الخط عربی معاصر می باشد.
3-نداشتن معادل فارسی لغات عربی جز به ندرت برای تشخیص کلمات ؛ مثلاً: الرجال (=پیادگان)، الرجال (=مردان)
4-استفاده از مدخل های ارجاعی (کلمات فارسی و مترادفات عربی) به مدخل اصلی به منظور افزایش کارایی؛ برای مثال از زن به المرأه؛ الامرءه؛ النساء و از این سه نیز به یکدیگر ارجاع داده شده است.
ارجاع اخیر یکی از ویژگی های مهم این فرهنگ است که طی آن موضوع های هم معنی یا مربوط به هم ارجاع داده شده اند. این ارجاعات به صورت نیز {یعنی نیز رجوع کنید به} آمده است.
برای مثال زیر کلمه گناه و ترکیبات آن چنین آمده است:
wikiahlb: فرهنگ_موضوعی_قرآن_کریم