فِرِنتس راکوتسی دوم ( مجاری: II. Rákóczi Ferenc، زاده ۲۷ مارس ۱۶۷۶ – درگذشته ۸ آوریل ۱۷۳۵ ) اشراف زادهٔ مجار، فرماندهٔ جنگ استقلال راکوتسی و پرنس ترانسیلوانی از ۱۷۰۴ بود. در ۱۷۰۴ به عنوان پرنس ترانسیلوانی و آخرین شخص دارای این جایگاه در دْیولافِهِروار انتخاب شد. اجداد پدری او همواره صاحب این منصب بودند. وی را در سال ۱۷۰۵ در مجمع ملی سِچِنْیْ به عنوان پرنسِ رهبر[ ب] ایالات مؤتلفه پادشاهی مجارستان انتخاب کردند.
اسم او بر جنگ استقلال راکوتسی است که برای به دست آوردن استقلال کامل ایالتی از پادشاهی هابسبورگ از ۱۷۰۳ آغاز شد. با وجود اینکه تلاش او برای آزادی به نتیجه مطلوب نرسید، پس از پیمان ساتمار از پذیرش عفو خودداری کرد و بر استقلال مجارستان پایدار ماند. پیمان صلح ساتمار که به جنگ استقلال خاتمه داد به نوعی سازش منجر و مانع از ادغام مجارستان در امپراتوری هابسبورگ شد و قانون اساسی منتج به آن تا سال ۱۸۴۸ باقی ماند.
راکوتسی قهرمان ملی مجارستان است.
فرنتس راکوتسی پدر خود را در عنفوان کودکی از دست داد. پدربزرگ، جد و جد بزرگ او به ترتیب دْیوردْیْ[ پ] راکوتسی یکم و دوم و ژیگموند راکوتسی، هر سه پرنس ترانسیلوانی بودند. مادر او نیز ایلونا زرینی دختر بان کرواسی، پتر زرینی از خاندان زْرینی ها[ ت] بود. [ ۱]
فرنتس راکوتسی دوم فرزند فرنتس راکوتسی یکم و ایلونا زْرینی بود. پس از مرگ پدر در چند ماهگی و ازدواج مادر با ایمره تُکُلی، آنها در قلعه موکاچفو ساکن شدند. قلعه به دنبال تسخیر شمال و شرق مجارستان توسط امپراتور هابسبورگ، لئوپولد یکم در ۱۶۸۸سقوط کرد و راکوتسی را به فرمان امپراتور از مادرش جدا کردند و به یسوعی های بوهم برای آموزش سپردند. [ ۲] با این حال املاک خانوادگی آنان توسط امپراتور توقیف نشد. [ ۳]
در زمانی که تحت نظارت یسوعی ها قرار داشت آموزش و شیوهٔ تربیت او تماماً به زبان آلمانی بود و نامه هایی که به مادر و خواهرش می نوشت نیز با ترفندی متوقف شد، به طوری که در پانزده سالگی کاملاً زبان مادری را فراموش کرد. [ ۴] در این مدت او لاتین، فرانسوی، علوم طبیعی و ریاضیات را نزد استادان یسوعی آموخت. در کاخ وین متعلق به شوهر خواهرش، فردیناند گُبِر[ ث] به سبک زندگی توانمندان خو گرفت که با مسافرت های زیاد به ایتالیا، ضیافت های پر زرق و برق، سوارکاری، شکار و قمار همراه بود. [ ۳] با وجود اینکه سنت خانوادگی او از طرف پدری پروتستان بود ولی با سبک کاتولیک بزرگ شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاسم او بر جنگ استقلال راکوتسی است که برای به دست آوردن استقلال کامل ایالتی از پادشاهی هابسبورگ از ۱۷۰۳ آغاز شد. با وجود اینکه تلاش او برای آزادی به نتیجه مطلوب نرسید، پس از پیمان ساتمار از پذیرش عفو خودداری کرد و بر استقلال مجارستان پایدار ماند. پیمان صلح ساتمار که به جنگ استقلال خاتمه داد به نوعی سازش منجر و مانع از ادغام مجارستان در امپراتوری هابسبورگ شد و قانون اساسی منتج به آن تا سال ۱۸۴۸ باقی ماند.
راکوتسی قهرمان ملی مجارستان است.
فرنتس راکوتسی پدر خود را در عنفوان کودکی از دست داد. پدربزرگ، جد و جد بزرگ او به ترتیب دْیوردْیْ[ پ] راکوتسی یکم و دوم و ژیگموند راکوتسی، هر سه پرنس ترانسیلوانی بودند. مادر او نیز ایلونا زرینی دختر بان کرواسی، پتر زرینی از خاندان زْرینی ها[ ت] بود. [ ۱]
فرنتس راکوتسی دوم فرزند فرنتس راکوتسی یکم و ایلونا زْرینی بود. پس از مرگ پدر در چند ماهگی و ازدواج مادر با ایمره تُکُلی، آنها در قلعه موکاچفو ساکن شدند. قلعه به دنبال تسخیر شمال و شرق مجارستان توسط امپراتور هابسبورگ، لئوپولد یکم در ۱۶۸۸سقوط کرد و راکوتسی را به فرمان امپراتور از مادرش جدا کردند و به یسوعی های بوهم برای آموزش سپردند. [ ۲] با این حال املاک خانوادگی آنان توسط امپراتور توقیف نشد. [ ۳]
در زمانی که تحت نظارت یسوعی ها قرار داشت آموزش و شیوهٔ تربیت او تماماً به زبان آلمانی بود و نامه هایی که به مادر و خواهرش می نوشت نیز با ترفندی متوقف شد، به طوری که در پانزده سالگی کاملاً زبان مادری را فراموش کرد. [ ۴] در این مدت او لاتین، فرانسوی، علوم طبیعی و ریاضیات را نزد استادان یسوعی آموخت. در کاخ وین متعلق به شوهر خواهرش، فردیناند گُبِر[ ث] به سبک زندگی توانمندان خو گرفت که با مسافرت های زیاد به ایتالیا، ضیافت های پر زرق و برق، سوارکاری، شکار و قمار همراه بود. [ ۳] با وجود اینکه سنت خانوادگی او از طرف پدری پروتستان بود ولی با سبک کاتولیک بزرگ شد. [ ۲]
wiki: فرنتس راکوتسی دوم