فرضیه مسیر دوگانه بینایی به طور گسترده ای پذیرفته شده و چنین فرضیه ای در فهم مدل های عصبی پردازش بینایی و همچنین شنیدن تأثیرگذار بوده است. [ ۱] این فرضیه، در مقاله ای توسط دیوید میلنر و ملوین ای. گودیل در سال ۱۹۹۲ آمده است که استدلال می کند که انسان دارای دو مسیر متمایز برای سیستم بینایی است. [ ۲] همچنین اخیراً به طور مشابه برای سیستم شنوایی هم شواهدی مبنی بر وجود چنین مسیرهایی در سیستم شنوایی یافته شده است. وقتی اطلاعات بینایی از لوب اکسیپیتال خارج می شوند و زمانی که اطلاعات شنوایی شبکهٔ phonological را ترک می کند دو مسیر اصلی را در مغز دنبال می کند. مسیر ventral ( که به آن مسیر "چه؟" هم می گویند ) مسیری است که به شناسایی اجسام و شناسایی بصری مربوط است. مسیر پشتی ( که به عنوان مسیر "کجا؟" هم شناخته می شود ) مسیری استکه با پردازش فضایی اجسام و مکان یابی آنها نسبت به بیننده و همچنین به تکرار درسخن مربوط می شود. مدل دیگری نیز برای برداشت ادراکی/مفهومی کورتکس بینایی توسط Raftopoulos مورد مطالعه قرار گرفته است. [ ۳] در، نوروسایکولوژی روسی مدل دیگری توسط الکساندر لوریا برای رویگرد قدامی/خلفی برای فهم کورتکس بینایی مورد بحث قرار گرفته است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف