فرضیه ارمنستان

فرضیهٔ ارمنستان فرضیه ای است که طی آن خاستگاه نیاهندواروپاییان سرزمین کوهستانی ارمنستان در هزارهٔ چهارم پیش از میلاد پیشنهاد شده است. مبنای این فرضیه ریشه در زبان شناسی و نظریه چاکنایی دارد.
بر مبنای این الگو زبان اولیه احتمالی هندوهیتی بوده و نه بخشی از زبان های آناتولی. برپایهٔ این فرضیه زبان نیایونانی برابر با یونانی میسنایی است و قدمت آن به سدهٔ هفدهم پیش از میلاد بازمی گردد و مهاجرت یونانیان به یونان همزمان با مهاجرت هندوآریایی ها به هندوستان و احتمالاً مرتبط با حرکت کاسیان هندواروپایی است. این وقایع می باید در عصر برنز متأخر روی داده باشد. این فرضیه را نخستین بار زبان شناسان روس - ت و گامکرلیدزه و و. و. ایوانف - در ۱۹۸۵ میلادی پیشنهادند. برپایهٔ فرضیهٔ ایشان، نخست دسته هایی از نیاهندواروپاییان از ارمنستان به استپ های پونتیک رفتند و از آنجا مطابق با فرضیه کورگان به سوی اروپای غربی پراکنده شدند. ولی هیتی ها، هندوایرانی ها، یونانی ها و ارمنی ها از خود ارمنستان به دیگر نقاط مهاجرت کردند.