فرسودگی آی پی نسخه چهار. کمبود آدرس IPv4، بیانگر تخلیه تدریجی استخر آدرسهای IPv4 تخصیص نیافته است. در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی، از آنجا که معماری اصلی اینترنت کمتر از ۴/۳ میلیارد آدرس در دسترس داشت در دورانی که اینترنت شروع به رشد چشمگیر کرد، فرایند تخلیه آن پیش بینی شد. این کاهش یکی از دلایل توسعه و استقرار پروتکل جانشین آن، IPv6 است. در حال حاضر IPv4 و IPv6 در اینترنت کنار هم به کار گرفته می شوند و دارای همزیستی هستند.
در حالی که دلیل اصلی کمبود آدرس IPv4 ظرفیت کافی در طراحی زیرساخت اصلی اینترنت است، چندین عامل دیگر کاستی ها را تشدید کرده است. هر یک از آنها تقاضا برای عرضه آدرس ها را افزایش می دهند، کاستی هایی که در گذشته توسط طراحان اصلی شبکه پیش بینی نشده بود.
تلاش ها برای تأخیر کمبود فضای آدرس در اوایل دهه ۱۹۹۰با تشخیص مشکل آغاز شد، و معرفی تعدادی اصلاحات stop - gap تا ساختا حاضر بهتر کار کند، مانند روش های CIDR و روش های تخصیص بر پایه کاربرد سخت گیرانه.
نیروی ضربت مهندسی اینترنت ( IETF ) ، گروه مسیریابی و آدرس دهی ( ROAD ) را در نوامبر ۱۹۹۱ تشکیل داد تا به مشکل مقیاس پذیری واکنش دهد که حاصل از سیستم تخصیص دهی classful network بود.
IPv6، جانشین تکنولوژی IPv4، طراحی شد تا این مشکل را حل کند. IPv6 از ۳٫۴×1038 آدرس حمایت می کند. اگر چه از سال ۲۰۰۸ نقصان پیش بینی شده به مراحل پایانی خود می رسید، بیشتر ارائه دهنده های اینترنت و فروشندگان نرم افزارها تازه در حال گسترش IPv6 بودند.
بقیهٔ تلاش ها برای کاهش و تکنولوژی ها شامل:
• اسنفاده از ترجمه آدرس شبکه ( NAT ) که اجازه می دهد یک شبکه پرایوت از یک آدرس IP عمومی استفاده کند و ادرس های پرایوت را در شبکه پرایوت اجازه می دهد.
• استفاده از آدرس دهی شبکه پرایوت
• هاستینگ مجازی بر اساس نام ها در وب سایت ها
• کنترل محکم تر به وسیله دفترهای اینترنتی محلی در تخصیص ادرس ها به دفترهای اینترنتی عمومی
• network renumbering و subnetting تا دوباره فضاهای بزرگ ادرس های تخصیص داده شده در روزهای ابتدایی اینترنت، که در ان هنگام از روش های ناکارامد برای آدرس دهی استفاده می کرد.
در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۱، دو بلاک آدرس آخر رزرو نشده IANA/8 با توجه به درخواست های RIP به APNIC تخصیص داده شد. این کار ۵ بلاک ۸/ رزرو شده ولی تخصیص داده نشده باقی گذاشت. با توجه به سیاست های ICAAN، سازمان IANA اقدام کرد که یکی از ان ۵ بلاک را به هر کدام از ان RIPها تخصیص دهد. در یک مراسم و کنفرانس مطبوعاتی در ۳ فوریه ۲۰۱۱.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حالی که دلیل اصلی کمبود آدرس IPv4 ظرفیت کافی در طراحی زیرساخت اصلی اینترنت است، چندین عامل دیگر کاستی ها را تشدید کرده است. هر یک از آنها تقاضا برای عرضه آدرس ها را افزایش می دهند، کاستی هایی که در گذشته توسط طراحان اصلی شبکه پیش بینی نشده بود.
تلاش ها برای تأخیر کمبود فضای آدرس در اوایل دهه ۱۹۹۰با تشخیص مشکل آغاز شد، و معرفی تعدادی اصلاحات stop - gap تا ساختا حاضر بهتر کار کند، مانند روش های CIDR و روش های تخصیص بر پایه کاربرد سخت گیرانه.
نیروی ضربت مهندسی اینترنت ( IETF ) ، گروه مسیریابی و آدرس دهی ( ROAD ) را در نوامبر ۱۹۹۱ تشکیل داد تا به مشکل مقیاس پذیری واکنش دهد که حاصل از سیستم تخصیص دهی classful network بود.
IPv6، جانشین تکنولوژی IPv4، طراحی شد تا این مشکل را حل کند. IPv6 از ۳٫۴×1038 آدرس حمایت می کند. اگر چه از سال ۲۰۰۸ نقصان پیش بینی شده به مراحل پایانی خود می رسید، بیشتر ارائه دهنده های اینترنت و فروشندگان نرم افزارها تازه در حال گسترش IPv6 بودند.
بقیهٔ تلاش ها برای کاهش و تکنولوژی ها شامل:
• اسنفاده از ترجمه آدرس شبکه ( NAT ) که اجازه می دهد یک شبکه پرایوت از یک آدرس IP عمومی استفاده کند و ادرس های پرایوت را در شبکه پرایوت اجازه می دهد.
• استفاده از آدرس دهی شبکه پرایوت
• هاستینگ مجازی بر اساس نام ها در وب سایت ها
• کنترل محکم تر به وسیله دفترهای اینترنتی محلی در تخصیص ادرس ها به دفترهای اینترنتی عمومی
• network renumbering و subnetting تا دوباره فضاهای بزرگ ادرس های تخصیص داده شده در روزهای ابتدایی اینترنت، که در ان هنگام از روش های ناکارامد برای آدرس دهی استفاده می کرد.
در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۱، دو بلاک آدرس آخر رزرو نشده IANA/8 با توجه به درخواست های RIP به APNIC تخصیص داده شد. این کار ۵ بلاک ۸/ رزرو شده ولی تخصیص داده نشده باقی گذاشت. با توجه به سیاست های ICAAN، سازمان IANA اقدام کرد که یکی از ان ۵ بلاک را به هر کدام از ان RIPها تخصیص دهد. در یک مراسم و کنفرانس مطبوعاتی در ۳ فوریه ۲۰۱۱.
wiki: فرسودگی آی پی نسخه چهار