فرزانگان هفتگانه

فرزانگان هفتگانهٔ یونان، هفت خردمند یونان، یا حکمای سبعهٔ یونان ( به یونانی: οἱ ἑπτὰ σοφοί, hoi hepta sophoi ) ؛ عنوانی بود که یونانیان باستان به تعدادی از شخصیت های مهم فلسفی، سیاسی، اجتماعی و ادبی خود در دورهٔ پیش از سقراط اطلاق می کردند. [ ۱]
محمدعلی فروغی می نویسد:
. . . چنانکه در میان همه ی اقوام و ملل همواره اشخاص نکته سنج و نصیحت گو بوده که مردم را از سود و زیانشان آگاه و به گفته های خردمندانه بیدار می ساخته اند، در میان یونانیان نیز این گونه دانشمندان بسیار بوده و بعضی از آن ها نامی شده و وضع قوانین و آداب سودمند برای آن قوم نموده اند و گفتگو از هفت خردمند بر زبان ها بوده که دانشمندترین مردم خوانده می شدند. . .
درباره نام های این حکیمان، روایات گوناگونی هست؛ از آن جمله، اشخاص زیر، نام برده شده اند: بیاس، پیتاکوس، کلیبول، میزون، خیلون و سولون. [ ۲]
در روایات گوناگون، نام ۳ تن از فرزانگان هفتگانه متفاوت ضبط شده است؛ اما نام ۴ تن مورد اتفاق نظر مورخان می باشد. [ ۱]
۴ نفری که به اتفاق نظر مورخان از فرزانگان هفتگانه بوده اند:
• بیاس پرینی ( متفکر و قانونگذار )
• تالس ملطی ( فیلسوف )
• پیتاکوس مولیتینی ( جنگجو و فرمانروا )
• سولون آتنی ( شاعر و قانونگذار ) [ ۱]
۳ تن دیگر از میان افراد زیر بوده اند:
• فرسید سیروسی ( یا فرکودس )
• آناکارسیس ( یا آناخارسیس )
• کلئوبولس ( یا قلیوبولس )
• موسون ( یا میزون )
• پریاندر ( یا فریاندرس )
• خیلون ( یا کیلون یا شیلون )
• اپیمنیدس ( یا افمندیس )