فردیناند اول ( ۲۴ اوت ۱۸۶۵ – ۲۰ ژوئیه ۱۹۲۷ ) شاه رومانی از ۱۰ اکتبر ۱۹۱۴ تا زمان مرگش در ۱۹۲۷ میلادی بود.
فردیناند در ۱۰ اکتبر ۱۹۱۴ با مرگ عمویش، کارول اول به جای او بر تخت سلطنت رومانی تکیه زد. دوره حکومت او تا ۲۰ ژوئیه ۱۹۲۷ میلادی به طول انجامید. او در ۱۹۲۴ میلادی تبدیل به ۸۶۸مین شوالیه نشان بند جوراب شد.
آغاز حکومت فردیناند اول همزمان شد با آغاز جنگ جهانی اول در اروپا. فردیناند در مراسم تاج گذاری خود در پارلمان رومانی گفت:
با وجود این که رومانی تا اواخر جنگ وارد میدان نشد، والاچیا و دوبرویا که از نواحی مهم این کشور محسوب می شدند، توسط قدرت های مرکز فتح گردید. رومانی نیز برای دفاع از خود، در ۱۹۱۷ میلادی، دست به حمله ای گسترده زد که نزدیک به ۵۰۰٬۰۰۰ سرباز رومانیایی در آن شرکت داشتند و توانست حمله ارتش آلمان به مولدووا را متوقف نماید. زمانی که بلشویکهای روسیه تقاضای صلح کردند و عهدنامه برست - لیتوفسک به امضاء رسید، رومانی عملاً توسط قدرت های مرکز محاصره شد و مجبور به انعقاد پیمان بخارست گردید؛ این وجود، فردیناند از امضای نهایی این پیمان خودداری ورزید. زمانی که متفقین در جبهه سالونیک پیشروی کردند، بلغارستان ( یکی از متحدان آلمان ) را وادار به خروج از جنگ کرده و از فردیناند خواستند ارتش رومانی را بسیج کند. رومانی بدین گونه دوباره وارد جنگ شد.
نتیجه تلاش رومانی در جنگ تصرف بیسارابیا، بوکوفینا و ترانسیلوانی در ۱۹۱۸ میلادی بود. بدین ترتیب، فردیناند با پیروزی بر قدرت های مرکز، صاحب قلمرو وسیعی شد. خصوصاً ضمیمه شدن ترانسیلوانی به رومانی، سرآغاز دوره ای جدید در تاریخ رومانی گشت.
فردیناند در ۱۹۲۷ میلادی در سینایا درگذشت و نوه کوچکش، میخاییل اول جانشین وی شد. قرار بر این شد که به دلیل سن کم میخاییل ( ۶ سالگی ) سه نفر از اعضای خاندان سلطنتی که یکی از آنان پسر دوم فردیناند یعنی شاهزاده نیکولاس بود، نیابت سلطنت را بر عهده گیرند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففردیناند در ۱۰ اکتبر ۱۹۱۴ با مرگ عمویش، کارول اول به جای او بر تخت سلطنت رومانی تکیه زد. دوره حکومت او تا ۲۰ ژوئیه ۱۹۲۷ میلادی به طول انجامید. او در ۱۹۲۴ میلادی تبدیل به ۸۶۸مین شوالیه نشان بند جوراب شد.
آغاز حکومت فردیناند اول همزمان شد با آغاز جنگ جهانی اول در اروپا. فردیناند در مراسم تاج گذاری خود در پارلمان رومانی گفت:
با وجود این که رومانی تا اواخر جنگ وارد میدان نشد، والاچیا و دوبرویا که از نواحی مهم این کشور محسوب می شدند، توسط قدرت های مرکز فتح گردید. رومانی نیز برای دفاع از خود، در ۱۹۱۷ میلادی، دست به حمله ای گسترده زد که نزدیک به ۵۰۰٬۰۰۰ سرباز رومانیایی در آن شرکت داشتند و توانست حمله ارتش آلمان به مولدووا را متوقف نماید. زمانی که بلشویکهای روسیه تقاضای صلح کردند و عهدنامه برست - لیتوفسک به امضاء رسید، رومانی عملاً توسط قدرت های مرکز محاصره شد و مجبور به انعقاد پیمان بخارست گردید؛ این وجود، فردیناند از امضای نهایی این پیمان خودداری ورزید. زمانی که متفقین در جبهه سالونیک پیشروی کردند، بلغارستان ( یکی از متحدان آلمان ) را وادار به خروج از جنگ کرده و از فردیناند خواستند ارتش رومانی را بسیج کند. رومانی بدین گونه دوباره وارد جنگ شد.
نتیجه تلاش رومانی در جنگ تصرف بیسارابیا، بوکوفینا و ترانسیلوانی در ۱۹۱۸ میلادی بود. بدین ترتیب، فردیناند با پیروزی بر قدرت های مرکز، صاحب قلمرو وسیعی شد. خصوصاً ضمیمه شدن ترانسیلوانی به رومانی، سرآغاز دوره ای جدید در تاریخ رومانی گشت.
فردیناند در ۱۹۲۷ میلادی در سینایا درگذشت و نوه کوچکش، میخاییل اول جانشین وی شد. قرار بر این شد که به دلیل سن کم میخاییل ( ۶ سالگی ) سه نفر از اعضای خاندان سلطنتی که یکی از آنان پسر دوم فردیناند یعنی شاهزاده نیکولاس بود، نیابت سلطنت را بر عهده گیرند.
