فرایند متمدن سازی

فرایند متمدن سازی ( به انگلیسی: The Civilizing Process ) کتابی است از نوربرت الیاس، جامعه شناس آلمانی - بریتانیایی ( ۲۲ ژوئن ۱۸۹۷–۱ اوت ۱۹۹۰ ) . این اثر در جامعه شناسی، تأثیرگذار و مهمترین اثر الیاس است. نخستین بار در بازل، سوئیس در دو جلد در سال ۱۹۳۹ به زبان آلمانی به نام «Über den Prozeß der Zivilisation» منتشر شد.
به سبب جنگ جهانی دوم، تقریباً نادیده گرفته شد ولی پس از انتشار مجدد در سال ۱۹۶۹ و ترجمه آن به انگلیسی، محبوبیت پیدا کرد. این اولین تحلیل و نظریه رسمی تمدن است که تاریخ اروپا را از حدود ۸۰۰ تا ۱۹۰۰ میلادی پوشش می دهد. الیاس جامعه شناسی دوگانه دولت را پیشنهاد می کند: توسعه اجتماعی دولت دارای دو جنبه ذهنی و سیاسی است. فرآیند تمدنی که الیاس توصیف می کند به تغییر عمیق در رفتار انسان و به تشکیل دولت مدرن و گذار انسان از جنگجوی قرون وسطی به انسان مدنی پایان قرن نوزدهم منجر می شود.
«فرایند متمدن سازی» امروزه به عنوان مبنای پایه گذاری جامعه شناسی تصویری در نظر گرفته می شود. در سال ۱۹۹۸ انجمن بین المللی جامعه شناسی این اثر را به عنوان هفتمین کتاب مهم جامعه شناسی قرن بیستم معرفی کرد.
جلد اول، «تاریخ آداب»، تحولات تاریخی اروپا را دنبال می کند. عادت یا «طبیعت دوم»، ساختارهای روانی خاص فردی ایت که توسط نگرش های اجتماعی شکل می گیرد. الیاس ردیابی کرد که چگونه استانداردهای اروپایی پس از قرون وسطی در مورد خشونت، رفتار جنسی، کارکردهای بدنی، آداب میز و اشکال گفتار به تدریج با افزایش آستانه شرم و انزجار، تغییر شکل یافته و از هسته ای در دادگاه آداب بیرون آمدند. «خودمهاری» درونی شده که توسط شبکه های پیچیده تر ارتباطات اجتماعی تحمیل می شود، ادراکات «روان شناختی» از خود را ایجاد کرد که زیگموند فروید آن را به عنوان «ابر - من تشخیص داد».
جلد دوم «تشکیل دولت و تمدن» به تشکیل دولت و نظریه تمدن می پردازد. اول، الیاس توضیح می دهد در طول زمان، وحدت اجتماعی کنترل خود را بر قدرت نظامی و مالی افزایش داد تا اینکه انحصار آن را در دست گرفت. انحصار تدریجی ارتش و مالیات، تغذیه دیگری را فراهم کرد: ( قدرت سیاسی از پول مالیات برای پرداخت به ارتش و از ارتش برای برای دریافت مالیات استفاده می کرد ) .
الیاس چندین مرحله از ایجاد دولت را شرح می دهد:
• از قرن یازدهم تا سیزدهم: رقابتی آشکار بین خانه های مختلف وجود داشت که همه برای حفظ و گسترش قدرت می جنگیدند. به عنوان مثال، پس از مرگ چارلز چهارم فرانسوی ( ۱۳۲۸ ) ، فرانسه مجموعه ای قدرتمند از سرزمین ها را تشکیل داد. با این حال، هنوز نمی توان از یک پادشاهی منسجم صحبت کرد زیرا هویت منطقه ای همچنان غالب بود، منافع هر قلمرو و حاکمیت حاکم بود. [ ۱]
• از قرن چهاردهم تا شانزدهم: دادگاه ها به تدریج تأسیس شدند و دست نشاندگان دور اربابان مهم جمع شدند. فئودالیته شاهزاده بود ( قبلاً سلطنتی بود ) زیرا فقط قدرتمندترین خانه ها قدرت خود را حفظ کرده و با تصرف قلمرو خانه های کوچکتر آن را گسترش داده بودند. [ ۱]
• پس از قرن شانزدهم: خاندان سلطنتی پیروز و در انحصار قدرت است. یک اداره مرکزی و نهادهایی ایجاد کرد. رقابت ها اکنون تنظیم شده بودند: برای دستیابی به موقعیت عالی در دولت به صورت مسالمت آمیز در داخل ایالت برگزار می شود. [ ۱]