فرآیند لایه گذاری پاششی فایبرگلس. لایه گذاری پاششی ( به انگلیسی: Spray Lay - up Process ) همچنین به عنوان روش خرد کردن ( به انگلیسی: Chop ) در ایجاد اشیا فایبرگلاس با پاشیدن رشته های کوتاه شیشه از یک تفنگ بادی شناخته می شود و تعمیم یافته فرایند لایه گذاری دستی می باشد. [ ۱] این روش اغلب در مواقعی که یک سمت محصول نهایی دیده نمی شود یا مقادیر زیادی از محصول باید ارزان و سریع ، بدون توجه به مقاومت ، ساخته شوند ، مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۲] سپرهای کوروت و دینگی های قایقی عموماً به این روش ساخته می شوند.
این روش با فرایند لایه گذاری دستی بسیار متفاوت می باشد. از عوامل بروز تفاوت ، کاربرد الیاف و مواد رزینی در قالب می باشد. پاشش ، یک فرایند ساخت کامپوزیت با قالب باز است که در آن رزین و تقویت کننده ها بر روی قالبی که مجدداً قابل استفاده می باشد ، پاشیده می شوند. رزین و شیشه ممکن است به صورت "خرد شده" ، جداگانه یا هم زمان با هم ، در یک جریان ترکیبی از تفنگ خردکن اعمال می شوند. کارگران ، لایه چینی پاششی را برای فشرده سازی چندلایه ، گسترده می کنند. سپس ممکن است چوب ، کف یا سایر مواد هسته ای اضافه شود و یک لایه پاششی ثانویه هسته را بین چندلایه ها جاسازی می کند. سپس قطعه بهبود یافته ( از لحاظ چقرمگی و سختی ) ، خنک شده و از قالب خارج می شود.
کاربردها شامل ساخت قطعات سفارشی در مقدار حجم کم تا متوسط است. وان ها ، استخرها ، بدنه قایق ها ، مخازن ذخیره سازی ، تجهیزات رسیدگی به مجاری و هوا، و اجزای اثاثه ی خانه، از جمله کاربردهای تجاری و بازرگانی این فرایند است.
ماده تقویت کننده بنیادی برای این فرایند ، الیاف شیشه رشته ای است که به طول ۱۰ تا ۴۰ میلی متر خرد می شوند و سپس بر روی قالب اعمال می شود. برای خواص مکانیکی بهبودیافته ، ترکیبی از پارچه و لایه های فیبر خرد شده استفاده می شود. متداول ترین نوع ماده ، الیاف الکتریکی شیشه ( E - glass ) است ، اما رشته های کربن و کولار نیز می توانند استفاده شوند. حصیر رشته ای پیوسته ، پارچه و انواع مختلف مواد اصلی ، هر زمان که لازم باشد با دست جاسازی می شوند. کسر وزنی ماده تقویت کننده در این فرایند ، به طور معمول ۲۰ تا ۴۰ درصد از وزن کل قطعه می باشد. متداول ترین سیستم رزینی مورد استفاده برای فرایند لایه گذاری پاششی ، رزین ارثو ( بیشتر با نام general purpose شناخته می شوند ) یا پلی استر دیسیکلوپنتادین DCDP است. پلی استر های ایزوفتالیک و رزین های وینیل استر نیز گاهی اوقات استفاده می شوند. رزین های واکنش سریع ، با فرصت کاربری ۳۰ تا ۴۰ دقیقه مرسوم هستند. این رزین غالباً حاوی مقدار قابل توجهی پرکننده است. متداولترین مواد پرکننده کربنات کلسیم و تری هیدرات آلومینیوم می باشند . در سیستم های رزینی پر شده ، مواد پرکننده جایگزین برخی از تقویت کننده ها می شوند. ۵ تا ۲۵ درصد ماده پرکننده از طریق وزن استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روش با فرایند لایه گذاری دستی بسیار متفاوت می باشد. از عوامل بروز تفاوت ، کاربرد الیاف و مواد رزینی در قالب می باشد. پاشش ، یک فرایند ساخت کامپوزیت با قالب باز است که در آن رزین و تقویت کننده ها بر روی قالبی که مجدداً قابل استفاده می باشد ، پاشیده می شوند. رزین و شیشه ممکن است به صورت "خرد شده" ، جداگانه یا هم زمان با هم ، در یک جریان ترکیبی از تفنگ خردکن اعمال می شوند. کارگران ، لایه چینی پاششی را برای فشرده سازی چندلایه ، گسترده می کنند. سپس ممکن است چوب ، کف یا سایر مواد هسته ای اضافه شود و یک لایه پاششی ثانویه هسته را بین چندلایه ها جاسازی می کند. سپس قطعه بهبود یافته ( از لحاظ چقرمگی و سختی ) ، خنک شده و از قالب خارج می شود.
کاربردها شامل ساخت قطعات سفارشی در مقدار حجم کم تا متوسط است. وان ها ، استخرها ، بدنه قایق ها ، مخازن ذخیره سازی ، تجهیزات رسیدگی به مجاری و هوا، و اجزای اثاثه ی خانه، از جمله کاربردهای تجاری و بازرگانی این فرایند است.
ماده تقویت کننده بنیادی برای این فرایند ، الیاف شیشه رشته ای است که به طول ۱۰ تا ۴۰ میلی متر خرد می شوند و سپس بر روی قالب اعمال می شود. برای خواص مکانیکی بهبودیافته ، ترکیبی از پارچه و لایه های فیبر خرد شده استفاده می شود. متداول ترین نوع ماده ، الیاف الکتریکی شیشه ( E - glass ) است ، اما رشته های کربن و کولار نیز می توانند استفاده شوند. حصیر رشته ای پیوسته ، پارچه و انواع مختلف مواد اصلی ، هر زمان که لازم باشد با دست جاسازی می شوند. کسر وزنی ماده تقویت کننده در این فرایند ، به طور معمول ۲۰ تا ۴۰ درصد از وزن کل قطعه می باشد. متداول ترین سیستم رزینی مورد استفاده برای فرایند لایه گذاری پاششی ، رزین ارثو ( بیشتر با نام general purpose شناخته می شوند ) یا پلی استر دیسیکلوپنتادین DCDP است. پلی استر های ایزوفتالیک و رزین های وینیل استر نیز گاهی اوقات استفاده می شوند. رزین های واکنش سریع ، با فرصت کاربری ۳۰ تا ۴۰ دقیقه مرسوم هستند. این رزین غالباً حاوی مقدار قابل توجهی پرکننده است. متداولترین مواد پرکننده کربنات کلسیم و تری هیدرات آلومینیوم می باشند . در سیستم های رزینی پر شده ، مواد پرکننده جایگزین برخی از تقویت کننده ها می شوند. ۵ تا ۲۵ درصد ماده پرکننده از طریق وزن استفاده می شود.
