فرایند توسعه نرم افزار

فرایند تولید نرم افزار که با عنوان «چرخهٔ حیات تولید نرم افزار» نیز شناخته می شود، ساختاری است که روی توسعه و تولید محصولات نرم افزاری اعمال می شود. عبارت های مشابهی چون «چرخهٔ حیات نرم افزار» و «فرایند نرم افزار» در این رابطه استفاده می شود. الگوهای گوناگونی نظیر فرایندهای خاص وجود دارند که هر کدام خط مشی مختص ( آن فرایندها ) برای انجام کارها و فعالیت های متنوع در طول فرایندها را مشخص می کنند. برخی عنوان می کنند که «طرح چرخهٔ حیات» یک عبارت بسیار عمومی بوده و «فرایند تولید نرم افزار» عبارت تخصصی تر است. برای مثال خیلی از فرایندهای تولید نرم افزار ویژه ای هستند که خود زیر مجموعه چرخهٔ حیات مارپیچ به شمار می روند.
از مهم ترین کارها در تولید نرم افزار استخراج نیازمندی ها یا تحلیل نیازمندی های آن سامانه است. مشتریان عمومی معمولاً تصور مفهومی، انتزاعی و مبهمی از نتیجه نهایی خواسته هایشان دارند و نمی دانند به درستی نرم افزار مورد نظرشان چه کاری باید انجام دهد. در این مرحله نیازمندی های ناتمام، پیچیده و مبهم، و حتی متضاد توسط مهندسان نرم افزار ماهر شناسایی می شوند. در این برهه تکه نرم افزارهای آماده، تجربه شده و فعال ممکن است برای پایین آوردن ریسک ( و مشکلات ) نیازمندی ها کمک کنند. نخست نیازمندی های عمومی از کاربران جمع آوری شده و دامنه توسعه و تولید نرم افزار که باید تولید شود شناسایی و تحلیل می شود، سپس مستندات به صورت شفاف نوشته می شوند. معمولاً به این مستند، مستند دامنه یا محدوده سامانه گفته می شود.
برخی قابلیت ها ممکن است در ابتدای پروژه به خاطر مسائل مالی یا نیازمندی های غیر شفاف و نامشخص خارج از محدوده پروژه باشند. اگر تولید و توسعه نرم افزار برون سپاری شود ( یعنی به شرکت های خارجی محول شود ) این مستندات به عنوان مستندات قانونی و حقوقی در نظر گرفته می شود؛ بنابراین در صورت اتفاق هرگونه دعوای حقوقی یا ابهام در مورد تعهدات داده شده به کاربر، این مسائل قابل شفاف سازی خواهد بود.
پیاده سازی آن قسمت از فرایند تولید نرم افزار به شمار می رود که مهندسان نرم افزار در دنیای واقعی تمام کدهای پروژه را می نویسند و به قول معروف برنامه نویسی می کنند.
آزمون نرم افزار بخش لاینفک و مهم از فرایند تولید نرم افزار است. این قسمت از فرایندها کمک می کند تا مشکلات سامانه به صورت سریع شناسایی شوند.