فرانسیسکو خوزه گویا یا فرانسیسکو خوسه گویا ( به اسپانیایی: Francisco José de Goya y Lucientes ) اسپانیایی: ( زادهٔ ۳۰ مارس ۱۷۴۶ - درگذشتهٔ ۱۶ آوریل ۱۸۲۸ ) نقاش و چاپگر سبک رمانتیسیسم اسپانیایی بود. وی مهم ترین هنرمند اسپانیایی اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن نوزدهم به حساب می آید و در طول زندگی طولانی خود مفسر دوران خود بوده است.
از فرانسیسکو گویا به عنوان آخرین بازماندگان نسل استادان کهنه کارِ*[ ۱] اروپایی ( لقبی که به نقاشان اروپاییِ پیش از قرن نوزدهم داده می شد ) یاد می شود. او از پیشگامان دوران پیش از مدرنیسم است که فلسفهٔ ذهنی و تکنیک به کار رفته در آثارش، سال ها بعد مورد استفادهٔ نقاشان بزرگی چون ادوار مانه و پابلو پیکاسو قرار گرفت.
وی بعد از یک تب شدید، در سال ۱۷۹۲ کر شد و این باعث درون گرایی و کناره گیری او گردید. بدنبال سکته مغزی از ناحیه راست فلج شد و از رنج در اثر ضعف بینایی و عدم دسترسی کافی به مواد نقاشی در ۱۶ آوریل ۱۸۲۸ در سن ۸۲ سالگی در گذشت.
گویا در سال ۱۷۴۶ در فوئندتودوس ( Fuendetodos ) ، ساراگوسا، بخش آراگون اسپانیا متولد شد. پدرش خوزه بِنتیو گویا فرانکو و مادرش گریسیا لوسینته سالوادور بود. دوران کودکیش را در فیونتدوس گذراند. پدرش از راه زرگری زندگی را می گذراند. در سال ۱۷۴۹ خانوادهٔ او خانه ای در شهر ساراگوسا خریدند و چند سال بعد به آنجا رفتند. گویا در اسکولاس پیاس به مدرسه می رفت. در این زمان دوست صمیمی او مارتین زاپاتر بود؛ مکالماتش با وی از سال ۱۷۷۰ تا ۱۷۹۰ م. منبع ارزشمندی برای پی بردن اوایل زندگی او در دورهٔ مادرید می باشد. در ۱۴ سالگی گویا نزد جوزف لوزن نقاش به کار آموزی مشغول شد. او به مادرید رفت وبا آنتون رافائل منگس که نقاش شناخته شده ای نزد خانوادهٔ سلطنتی بود هم کلاس شد. او با مخالفت جدی استاد خود مواجه شد و امتحاناتش ناامیدکننده بود. گویا ناامیدانه در سال های ۱۷۶۳ و ۱۷۶۶ درخواست ورود به آکادمی هنر کرد اما پذیرفته نشد. بعد از آن به رم رفت جایی که جایزهٔ دوم مسابقات نقاشی که توسط شهر پارما پایه ریزی شده بود به دست آورد. بعد از آن سال به زاراگوسا بازگشت و قسمت هایی از گنبد باسیلیکای ( به سپاس از نام خدا ) نقاشی کرد. چرخه ای از نقاشی های فرسک در کلیسای چارت هاس آلودی و در سوبرا دیل پلس را از خود به نمایش گذاشت. او به نزد فرانسیسکو بایو سوبیاس رفت و نقاشی هایش به خاطر استفادهٔ ظریفانه از تونالیته به شهرت رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز فرانسیسکو گویا به عنوان آخرین بازماندگان نسل استادان کهنه کارِ*[ ۱] اروپایی ( لقبی که به نقاشان اروپاییِ پیش از قرن نوزدهم داده می شد ) یاد می شود. او از پیشگامان دوران پیش از مدرنیسم است که فلسفهٔ ذهنی و تکنیک به کار رفته در آثارش، سال ها بعد مورد استفادهٔ نقاشان بزرگی چون ادوار مانه و پابلو پیکاسو قرار گرفت.
وی بعد از یک تب شدید، در سال ۱۷۹۲ کر شد و این باعث درون گرایی و کناره گیری او گردید. بدنبال سکته مغزی از ناحیه راست فلج شد و از رنج در اثر ضعف بینایی و عدم دسترسی کافی به مواد نقاشی در ۱۶ آوریل ۱۸۲۸ در سن ۸۲ سالگی در گذشت.
گویا در سال ۱۷۴۶ در فوئندتودوس ( Fuendetodos ) ، ساراگوسا، بخش آراگون اسپانیا متولد شد. پدرش خوزه بِنتیو گویا فرانکو و مادرش گریسیا لوسینته سالوادور بود. دوران کودکیش را در فیونتدوس گذراند. پدرش از راه زرگری زندگی را می گذراند. در سال ۱۷۴۹ خانوادهٔ او خانه ای در شهر ساراگوسا خریدند و چند سال بعد به آنجا رفتند. گویا در اسکولاس پیاس به مدرسه می رفت. در این زمان دوست صمیمی او مارتین زاپاتر بود؛ مکالماتش با وی از سال ۱۷۷۰ تا ۱۷۹۰ م. منبع ارزشمندی برای پی بردن اوایل زندگی او در دورهٔ مادرید می باشد. در ۱۴ سالگی گویا نزد جوزف لوزن نقاش به کار آموزی مشغول شد. او به مادرید رفت وبا آنتون رافائل منگس که نقاش شناخته شده ای نزد خانوادهٔ سلطنتی بود هم کلاس شد. او با مخالفت جدی استاد خود مواجه شد و امتحاناتش ناامیدکننده بود. گویا ناامیدانه در سال های ۱۷۶۳ و ۱۷۶۶ درخواست ورود به آکادمی هنر کرد اما پذیرفته نشد. بعد از آن به رم رفت جایی که جایزهٔ دوم مسابقات نقاشی که توسط شهر پارما پایه ریزی شده بود به دست آورد. بعد از آن سال به زاراگوسا بازگشت و قسمت هایی از گنبد باسیلیکای ( به سپاس از نام خدا ) نقاشی کرد. چرخه ای از نقاشی های فرسک در کلیسای چارت هاس آلودی و در سوبرا دیل پلس را از خود به نمایش گذاشت. او به نزد فرانسیسکو بایو سوبیاس رفت و نقاشی هایش به خاطر استفادهٔ ظریفانه از تونالیته به شهرت رسید.
wiki: فرانسیسکو گویا