فراموشکاران

[ویکی فقه] "فراموشکار" در عربی معادل "ناسی" اسم فاعل از ماده ی "نسی" است.
"نسیان" در لغت به معنای از یاد بردن و فراموش کردن چیزی است که قبلا ً در ذهن بوده؛ طبق این معنا نسیان ضد ذکر و حفظ است. برای نسیان چند معنای مجازی نیز ذکر کرده اند؛ از جمله، بی اعتنایی و ترک کردن که در کلام عرب استعمال لغت نسیان در معنای اخیر شایع است. " فراموشی" در اصطلاح قرآنی غالباً به معنای بی اعنتایی به خدا و اوامر او اطلاق می شود. در قرآن کریم واژه ی "نسیان" ۴۵ بار با اشکال مختلف به کار رفته که ۳۷ مورد آن درباره ی انسان است.اما واژه ی "ناسی" و جمع آن (ناسین) در قرآن به کار نرفته است.
دیدگاه قرآن
قرآن کریم فراموشکاران را مورد مذمّت قرار داده و مؤمنان را از این که خود را شبیه فراموشکاران قرار دهند، برحذر داشته است:«وَ لاتَکُونُوا کَالَّذینَ نَسُوا اللَّهَ...» «و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند...»خدای سبحان در کتاب شریف خود فراموشکاران را انسان های فاسق معرفی کرده (وَ لاتَکُونُوا کَالَّذینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُون ) و آن ها را جزء حزب شیطان و از زیانکاران دانسته است؛ (اسْتَحْوَذَ عَلَیهِمُ الشَّیطانُ فَأَنْساهُمْ ذِکْرَاللَّهِ أُولئِکَ حِزْبُ الشَّیطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ ) و نهایت بدبختی آن ها در این است که آن ها انسان های زیان دیده ای هستند که در این دنیا نفس خود را که گران بهاترین چیز انسان است، فراموش کرده اند.
فرجام
کسانی که گرفتار فراموشی هستند، عاقبت بدی دارند که در دو بخش کلی مورد بررسی قرار می گیرد:
← دنیوی
...