فتوتراپی نوزادان

فُتوتراپی نوزادان به معنی تاباندن نور به پوست نوزادانی است که مبتلا به بالا رفتن بیش از اندازهٔ بیلی روبین غیرمستقیم شده اند. که می توان با تست بیلی روبین خون از درجهٔ بیلی روبین آگاه شده و آن را کنترل نمود. بیلی روبین بیش از همه به قسمت آبی طیف نور مرئی در حدود ۴۶۰ نانومتر واکنش نشان می دهد. چراغ هایی که نور حدود ۴۶۰ تا ۴۹۰ نانومتر تولید می کنند، مناسب فُتوتراپی هستند. به طور معمول، بیلی روبین از راه کونژوگه شدن در کبد با اسید گلوکورونیک دفع می شود. گلوکورونیدهای بیلی روبین که در صفرا قابل حل هستند با صفرا که در روده ترشح می شود، بیلی روبین را از بدن خارج می کند. در بعضی از نوزادان، نارسایی کونژوگه شدن ( که در نوزادان زودرس شدیدتر است ) ، همراه با افزایش مقدار گلبول های قرمزی که از بین می روند، باعث می شود که دفع بیلی روبین به خوبی انجام نشود. عواملی از قبیل واکنش دستگاه ایمنی علیه گلبول های قرمز خودی ( ایزوایمونیزاسیون ) ، بیماری های همولیتیک ارثی و خون نشت کرده به بیرون رگ های نوزاد ( مثلاً کبودشدگی های پوست و سفال هماتوم ها ) از یک سو و نقایص ژنتیکی متابولیسم بیلی روبین مانند سندرم شایع ژیلبرت، از سوی دیگر به نارسایی دفع بیلی روبین کونژوگه کمک می کنند.
نور، شکل و ساختمان مولکول بیلی روبین را به نحوی تغییر می دهد که مولکول های حاصل، می توانند با وجود نارسایی کونژوگاسیون دفع شوند. عقیدهٔ نادرستی وجود دارد که نور فرابنفش ( زیر ۴۰۰ نانومتر ) برای فتوتراپی استفاده می شود که این طور نیست و طیف حدود ۴۶۰ برای این کار استفاده می شود. [ ۱]
هنگامی که مولکول بیلی روبین عادی ( ۴z, 15z - بیلی روبین ) تحت تابش نور قرار می گیرد، تبدیل به اشکال ناپایدار مولکول بیلی روبین می شود. این اشکال حد واسط می توانند یا با اکسیژن واکنش انجام دهند که محصولاتی بی رنگ با وزن مولکولی پایین تر بسازند که می تواند در ادرار حل و دفع شود یا بازآرایی شوند تا ایزومر ساختمانی بیلی روبین را بسازند که لومی روبین نامیده می شود که می تواند در ادرار یا صفرا حل و دفع گردد.
ممکن است به جای دو مورد بالا، اشکال حد واسط تبدیل به ایزومرهای فضایی بیلی روبین شوند که در آن حداقل یکی از دو وضعیت Z به وضعیت E تبدیل شده است. Z مخفف واژهٔ آلمانی zusammen است که کنارهم معنی می دهد و E مخفف entgegen آلمانی است که یعنی روبه رو. از این واژه ها برای نشان دادن وضعیت اتم ها حول پیوند کووالانسی استفاده می شود. عددهای ۴ و ۱۵، محل پیوندهای کووالانسی را نشان می دهند. در شکل بالا، تنها دو فوتو ایزومر اصلی نشان داده شده اند. ایجاد ایزومرهای فضایی، سریع تر از ایزومرهای ساختمانی است و برگشت پذیر است و هردو این ایزومرسازی ها، از روند ترکیب با اکسیژن ( فتواکسیداسیون ) سریع تر هستند. ایزومرهای نوری بیلی روبین، کمتر تمایل به چسبیدن به چربی ها دارند و می توانند در صفرا مستقیماً بدون گلوکورونید دفع شوند. لومی روبین در ادرار هم دفع می شود. محصولات فتواکسیداسیون بیشتر در ادرار حل می شوند. همین که ایزومرهای فضایی وارد صفرا شوند، خودبه خود تبدیل به بیلی روبین می شوند. [ ۲]