فتح قادسیه

[ویکی شیعه] فَتح قادسیّه یا جَنگ قادسیّه، جنگی که میان سپاهی از مسلمانان به فرماندهی سعد بن ابی وقاص و سپاهی از دولت ساسانی به فرماندهی رستم فرخزاد، در سال ۱۴ قمری رخ داد و به تجزیه دولت ساسانی انجامید و مقدمات نابودی سلسله ساسانی را فراهم ساخت. این جنگ چهار روز طول کشید. درباره شمار سربازان دو طرف جنگ، اختلافات فراوانی در منابع تاریخی دیده می شود که بین ۲۰ هزار نفر تا ۱۲۰ هزار نفر نوسان دارد. عمر بن خطاب خلیفه دوم مسلمانان، در ابتدا خود را فرمانده جنگ قادسیه خواند، اما در پی توصیه امام علی (ع) در مدینه ماند.
جنگ قادسیه که به اعتبار پیروزی مسلمانان در آن، فتح قادسیه خوانده می شود، میان سپاه مسلمانان و دولت ساسانی، از هفتم تا دهم رمضان ۱۴ هجری روی داد. فرماندهی مسلمانان در این جنگ را سعد بن ابی وقاص و فرماندهی سپاه ساسانی را رستم فرخزاد بر عهده داشت. قادسیه، محل این جنگ، در ۱۵ فرسخی کوفه بوده است.
عمر بن خطاب، خلیفه دوم مسلمانان، در ابتدا تصمیم داشت فرماندهی سپاه اسلام را بر عهده بگیرد. اما امام علی(ع) با این عمل مخالفت کرده و چنین استدلال کرد: «... خود به جبهه جنگ نرو، زیرا اگر از اینجا بیرون بروی، عرب از همه طرف پیمان با تو را می شکنند، تا جایی که حفظ مرزهایی که پشت سر گذاشته‏ ای برای تو از رفتن به کارزار مهم‏تر شود. (همچنین) اگر ایرانی ها فردا تو را ببینند می گویند این ریشه عرب است، اگر آن را قطع کنید آسوده می شوید، و این اندیشه باعث می شود که آنها در جنگ با تو و طمع در از بین بردنت حریص ‏تر و سرسخت‏ تر شوند».