[ویکی فقه] فتح الأبواب (کتاب). «فتح الابواب بین ذوی الالباب و بین رب الارباب فی الاستخارات» تالیف سید رضی الدین، علی بن طاووس حلی (۵۸۹- ۶۶۴ هجری) در موضوع اثبات جواز و مشروعیت استخاره و انواع آن و استدلال های مخالفین و جواب آنها می باشد.
پیرامون مسئله استخاره و جواز و ترغیب به آن نزدیک به ۳۰ عنوان کتاب نوشته شده و به صورت متفرقه نیز در بسیاری از کتب ادعیه و روایی باب هایی به این موضوع اختصاص یافته است. اولین کتابی که در این موضوع و به صورت مستقل نوشته شده کتاب «الاستخارة» از محمد بن مسعود عیاشی ، از بزرگان قرن سوم و صاحب تفسیر معروف عیاشی است. پس از او، احمد بن سلیمان بصری معروف به زبیری شافعی متوفای اوایل قرن چهارم هجری کتابی با عنوان «الاستخارة و الاستشارة» تالیف نمود. از این دو کتاب تنها نامشان به ما رسیده و اصل کتابها در حوادث تاریخ از بین رفته اند. سومین اثر در این موضوع، کتاب شریف «فتح الابواب» از سید ابن طاووس است. این کتاب، اولین کتاب در این موضوع می باشد که به دست ما رسیده است. بزرگان دیگری پس از سید ابن طاووس در این خصوص دست به تالیف زده اند که بیشتر آنان از متاخرین می باشند.
پیرامون مسئله استخاره و جواز و ترغیب به آن نزدیک به ۳۰ عنوان کتاب نوشته شده و به صورت متفرقه نیز در بسیاری از کتب ادعیه و روایی باب هایی به این موضوع اختصاص یافته است. اولین کتابی که در این موضوع و به صورت مستقل نوشته شده کتاب «الاستخارة» از محمد بن مسعود عیاشی ، از بزرگان قرن سوم و صاحب تفسیر معروف عیاشی است. پس از او، احمد بن سلیمان بصری معروف به زبیری شافعی متوفای اوایل قرن چهارم هجری کتابی با عنوان «الاستخارة و الاستشارة» تالیف نمود. از این دو کتاب تنها نامشان به ما رسیده و اصل کتابها در حوادث تاریخ از بین رفته اند. سومین اثر در این موضوع، کتاب شریف «فتح الابواب» از سید ابن طاووس است. این کتاب، اولین کتاب در این موضوع می باشد که به دست ما رسیده است. بزرگان دیگری پس از سید ابن طاووس در این خصوص دست به تالیف زده اند که بیشتر آنان از متاخرین می باشند.
[ویکی اهل البیت] کتاب «فتح الأبواب بین ذوی الألباب و بین ربّ الأرباب» اثر سید رضی الدین، علی بن طاووس حلی (589-664 هجری) است. این کتاب به اثبات جواز و مشروعیت استخاره و انواع آن و استدلال های مخالفین و جواب آنها می پردازد.
پیرامون مسئله استخاره و جواز و ترغیب به آن نزدیک به 30 عنوان کتاب نوشته شده و به صورت متفرقه نیز در بسیاری از کتب ادعیه و روایی باب هایی به این موضوع اختصاص یافته است.
اولین کتابی که در این موضوع و به صورت مستقل نوشته شده کتاب «الاستخارة» از محمد بن مسعود عیاشی از بزرگان قرن سوم و صاحب تفسیر معروف عیاشی است.
پس از او، احمد بن سلیمان بصری معروف به زبیری شافعی متوفی اوایل قرن چهارم هجری کتابی با عنوان «الاستخارة والاستشارة» تألیف نمود. از این دو کتاب تنها نامشان به ما رسیده و اصل کتابها در حوادث تاریخ از بین رفته اند.
سومین اثر در این موضوع، کتاب شریف «فتح الأبواب» از سید ابن طاووس است. این کتاب، اولین کتاب در این موضوع می باشد که بدست ما رسیده است. بزرگان دیگری پس از سید ابن طاووس در این خصوص دست به تألیف زده اند که بیشتر آنان از متأخرین می باشند.
سید بنابر آنچه روش او در اکثر کتابهایش می باشد در مقدمه کتاب موضوع آن را توضیح داده و انگیزه خود را نیز از تألیف آن کتاب بیان کرده است.
سید ابتدا توضیحی در معنای استخاره و دلیل عقلی بر نیکوبودن آن داده که: چطور ممکن است مشاوره با هر عاقل و حکیم و پیامبر و وصی و... ستوده باشد، اما مشورت با خدای عالِم به سرانجام انسانها و عالَم که به غیب و شهود آگاه است، ستوده نباشد؟! من نیز برای اثبات رجحان استخاره این کتاب را به رشته تحریر درآوردم.
سید انگیزه خود را این طور بیان می کند که: «در 24 رجب 642 هجری انگیزه ای قوی در خود احساس کردم برای نوشتن این کتاب و فهمیدم که این از عنایات الهی است به من که کتابی در موضوع استخاره بنویسم و هیچکس را سراغ ندارم که قبل از من نوشته باشد... که حجتی از جانب خدا باشد بر هر کس آن را ببیند تا مشاوره با خدا را در تمام مسائل دنیایی و اخروی خویش مقدم کند.
پیرامون مسئله استخاره و جواز و ترغیب به آن نزدیک به 30 عنوان کتاب نوشته شده و به صورت متفرقه نیز در بسیاری از کتب ادعیه و روایی باب هایی به این موضوع اختصاص یافته است.
اولین کتابی که در این موضوع و به صورت مستقل نوشته شده کتاب «الاستخارة» از محمد بن مسعود عیاشی از بزرگان قرن سوم و صاحب تفسیر معروف عیاشی است.
پس از او، احمد بن سلیمان بصری معروف به زبیری شافعی متوفی اوایل قرن چهارم هجری کتابی با عنوان «الاستخارة والاستشارة» تألیف نمود. از این دو کتاب تنها نامشان به ما رسیده و اصل کتابها در حوادث تاریخ از بین رفته اند.
سومین اثر در این موضوع، کتاب شریف «فتح الأبواب» از سید ابن طاووس است. این کتاب، اولین کتاب در این موضوع می باشد که بدست ما رسیده است. بزرگان دیگری پس از سید ابن طاووس در این خصوص دست به تألیف زده اند که بیشتر آنان از متأخرین می باشند.
سید بنابر آنچه روش او در اکثر کتابهایش می باشد در مقدمه کتاب موضوع آن را توضیح داده و انگیزه خود را نیز از تألیف آن کتاب بیان کرده است.
سید ابتدا توضیحی در معنای استخاره و دلیل عقلی بر نیکوبودن آن داده که: چطور ممکن است مشاوره با هر عاقل و حکیم و پیامبر و وصی و... ستوده باشد، اما مشورت با خدای عالِم به سرانجام انسانها و عالَم که به غیب و شهود آگاه است، ستوده نباشد؟! من نیز برای اثبات رجحان استخاره این کتاب را به رشته تحریر درآوردم.
سید انگیزه خود را این طور بیان می کند که: «در 24 رجب 642 هجری انگیزه ای قوی در خود احساس کردم برای نوشتن این کتاب و فهمیدم که این از عنایات الهی است به من که کتابی در موضوع استخاره بنویسم و هیچکس را سراغ ندارم که قبل از من نوشته باشد... که حجتی از جانب خدا باشد بر هر کس آن را ببیند تا مشاوره با خدا را در تمام مسائل دنیایی و اخروی خویش مقدم کند.
wikiahlb: فتح_الأبواب
[ویکی فقه] فتح الابواب (کتاب). «فتح الابواب بین ذوی الالباب و بین رب الارباب فی الاستخارات» تالیف سید رضی الدین، علی بن طاووس حلی (۵۸۹- ۶۶۴ هجری) در موضوع اثبات جواز و مشروعیت استخاره و انواع آن و استدلال های مخالفین و جواب آنها می باشد.
پیرامون مسئله استخاره و جواز و ترغیب به آن نزدیک به ۳۰ عنوان کتاب نوشته شده و به صورت متفرقه نیز در بسیاری از کتب ادعیه و روایی باب هایی به این موضوع اختصاص یافته است. اولین کتابی که در این موضوع و به صورت مستقل نوشته شده کتاب «الاستخارة» از محمد بن مسعود عیاشی ، از بزرگان قرن سوم و صاحب تفسیر معروف عیاشی است. پس از او، احمد بن سلیمان بصری معروف به زبیری شافعی متوفای اوایل قرن چهارم هجری کتابی با عنوان «الاستخارة و الاستشارة» تالیف نمود. از این دو کتاب تنها نامشان به ما رسیده و اصل کتابها در حوادث تاریخ از بین رفته اند. سومین اثر در این موضوع، کتاب شریف «فتح الابواب» از سید ابن طاووس است. این کتاب، اولین کتاب در این موضوع می باشد که به دست ما رسیده است. بزرگان دیگری پس از سید ابن طاووس در این خصوص دست به تالیف زده اند که بیشتر آنان از متاخرین می باشند.
انگیزه نگارش
سید بنابر آنچه روش او در اکثر کتابهایش می باشد در مقدمه کتاب موضوع آن را توضیح داده و انگیزه خود را نیز از تالیف آن کتاب بیان کرده است. سید ابتدا توضیحی در معنای استخاره و دلیل عقلی بر نیکو بودن آن داده که: چطور ممکن است مشاوره با هر عاقل و حکیم و پیامبر و وصی و... ستوده باشد، اما مشورت با خدای عالم به سرانجام انسانها و عالم، که به غیب و شهود آگاه است ستوده نباشد؟! من نیز برای اثبات رجحان استخاره این کتاب را به رشته تحریر درآوردم. سید انگیزه خود را اینطور بیان می کند که: «در ۲۴ رجب ۶۴۲ هجری انگیزه ای قوی در خود احساس کردم برای نوشتن این کتاب و فهمیدم که این از عنایات الهی است به من که کتابی در موضوع استخاره بنویسم و هیچکس را سراغ ندارم که قبل از من نوشته باشد... که حجتی از جانب خدا باشد بر هر کس آن را ببیند تا مشاوره با خدا را در تمام مسائل دنیایی و اخروی خویش مقدم کند.
ارزش و اعتبار
سید عبدالله شبر در «ارشاد المستبصر فی الاستخارات» می گوید: «من بجز علامه یگانه زمان ، عالم ربانی و کسی که مثل او را سراغ نداریم، یعنی سید علی بن طاووس ، کسی را سراغ ندارم که در موضوع استخاره کتابی نوشته باشد که عطش جوینده را پاسخگو باشد و انسان را بی نیاز از کتابی دیگر در این موضوع نماید. از نکات مهم این کتاب آن است که سید آیات و روایات را نقل کرده و اقوال را رد یا تایید نموده و در کنار آنها تجارب خویش را از استخاره آورده و نکات ظریفی پیرامون استخاره و مداومت بر آن ذکر کرده که حاکی از مواظبت همیشگی او بر استخاره است و نویسنده کتاب به مضمون آن اعتقاد کامل داشته و همیشه با دقت به آن عمل نموده است.
ترتیب ابواب
...
پیرامون مسئله استخاره و جواز و ترغیب به آن نزدیک به ۳۰ عنوان کتاب نوشته شده و به صورت متفرقه نیز در بسیاری از کتب ادعیه و روایی باب هایی به این موضوع اختصاص یافته است. اولین کتابی که در این موضوع و به صورت مستقل نوشته شده کتاب «الاستخارة» از محمد بن مسعود عیاشی ، از بزرگان قرن سوم و صاحب تفسیر معروف عیاشی است. پس از او، احمد بن سلیمان بصری معروف به زبیری شافعی متوفای اوایل قرن چهارم هجری کتابی با عنوان «الاستخارة و الاستشارة» تالیف نمود. از این دو کتاب تنها نامشان به ما رسیده و اصل کتابها در حوادث تاریخ از بین رفته اند. سومین اثر در این موضوع، کتاب شریف «فتح الابواب» از سید ابن طاووس است. این کتاب، اولین کتاب در این موضوع می باشد که به دست ما رسیده است. بزرگان دیگری پس از سید ابن طاووس در این خصوص دست به تالیف زده اند که بیشتر آنان از متاخرین می باشند.
انگیزه نگارش
سید بنابر آنچه روش او در اکثر کتابهایش می باشد در مقدمه کتاب موضوع آن را توضیح داده و انگیزه خود را نیز از تالیف آن کتاب بیان کرده است. سید ابتدا توضیحی در معنای استخاره و دلیل عقلی بر نیکو بودن آن داده که: چطور ممکن است مشاوره با هر عاقل و حکیم و پیامبر و وصی و... ستوده باشد، اما مشورت با خدای عالم به سرانجام انسانها و عالم، که به غیب و شهود آگاه است ستوده نباشد؟! من نیز برای اثبات رجحان استخاره این کتاب را به رشته تحریر درآوردم. سید انگیزه خود را اینطور بیان می کند که: «در ۲۴ رجب ۶۴۲ هجری انگیزه ای قوی در خود احساس کردم برای نوشتن این کتاب و فهمیدم که این از عنایات الهی است به من که کتابی در موضوع استخاره بنویسم و هیچکس را سراغ ندارم که قبل از من نوشته باشد... که حجتی از جانب خدا باشد بر هر کس آن را ببیند تا مشاوره با خدا را در تمام مسائل دنیایی و اخروی خویش مقدم کند.
ارزش و اعتبار
سید عبدالله شبر در «ارشاد المستبصر فی الاستخارات» می گوید: «من بجز علامه یگانه زمان ، عالم ربانی و کسی که مثل او را سراغ نداریم، یعنی سید علی بن طاووس ، کسی را سراغ ندارم که در موضوع استخاره کتابی نوشته باشد که عطش جوینده را پاسخگو باشد و انسان را بی نیاز از کتابی دیگر در این موضوع نماید. از نکات مهم این کتاب آن است که سید آیات و روایات را نقل کرده و اقوال را رد یا تایید نموده و در کنار آنها تجارب خویش را از استخاره آورده و نکات ظریفی پیرامون استخاره و مداومت بر آن ذکر کرده که حاکی از مواظبت همیشگی او بر استخاره است و نویسنده کتاب به مضمون آن اعتقاد کامل داشته و همیشه با دقت به آن عمل نموده است.
ترتیب ابواب
...
wikifeqh: فتح_الأبواب _(کتاب)
[ویکی شیعه] فتح الابواب (کتاب). فَتحُ الأبواب بَینَ ذَوی الألباب وَ بَینَ رَبّ الأرباب فِی الإستخارات کتابی به زبان عربی، تألیف سید رضی الدین، علی بن طاووس حلی (متوفای ۶۶۴ هجری) است. موضوع کتاب، اثبات جواز و مشروعیت استخاره و انواع آن و استدلال های مخالفین و جواب آنها ست.
سید رضی الدین علی بن موسی بن جعفر بن طاووس مشهور به سید بن طاووس، (۵۸۹-۶۶۴ق) از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) از بزرگترین عالمان شیعه و نویسنده کتاب های بسیاری است. وی استاد بزرگانی همچون علامه حلی و پدر او (شیخ یوسف سدیدالدین) است. او به سبب اخلاق نیک و خصلت های اخلاقی بسیار، تقوا و مراقبه فراوان، حالات عرفانی و کراماتش به جمال العارفین معروف و مشهور است.
اِسْتِخاره ، از سنت های مسلمانان، در لغت به معنای طلب خیر و در اصطلاح به معنای واگذاری کار به خداوند در هنگام شک و تردید است. استخاره با قرآن، تسبیح و رقاع صورت میپذیرد. در استخاره فرد تصمیم خود را به نتیجه استخاره منوط میکند و به واسطۀ آن از حیرت و شک بیرون میآید.
سید رضی الدین علی بن موسی بن جعفر بن طاووس مشهور به سید بن طاووس، (۵۸۹-۶۶۴ق) از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) از بزرگترین عالمان شیعه و نویسنده کتاب های بسیاری است. وی استاد بزرگانی همچون علامه حلی و پدر او (شیخ یوسف سدیدالدین) است. او به سبب اخلاق نیک و خصلت های اخلاقی بسیار، تقوا و مراقبه فراوان، حالات عرفانی و کراماتش به جمال العارفین معروف و مشهور است.
اِسْتِخاره ، از سنت های مسلمانان، در لغت به معنای طلب خیر و در اصطلاح به معنای واگذاری کار به خداوند در هنگام شک و تردید است. استخاره با قرآن، تسبیح و رقاع صورت میپذیرد. در استخاره فرد تصمیم خود را به نتیجه استخاره منوط میکند و به واسطۀ آن از حیرت و شک بیرون میآید.
wikishia: فتح_الابواب_(کتاب)