فایِزِ دهلَوی، محمدخان بهادر (ح ۱۱۲۰ـ دهلی پس از ۱۱۵۱ق)
نواب صدرالدین، عالم و شاعر هندوستانی. از صاحب منصبان دربار بهادرشاه اول بود. به زبان های عربی، فارسی و اردو تسلط داشت و با بیشتر علوم آن روزگار آشنا بود. در شعر از ولی دکنی پیروی می کرد. از آثارش: رسالۀ اعتقادالصدر در عقاید؛ دیوان اردو؛ دیوان فارسی؛ تحفة الصدر در تشخیص امراض؛ انیس الوزرا که خلاصۀ اخلاق ناصری است؛ کلیات فایز.
نواب صدرالدین، عالم و شاعر هندوستانی. از صاحب منصبان دربار بهادرشاه اول بود. به زبان های عربی، فارسی و اردو تسلط داشت و با بیشتر علوم آن روزگار آشنا بود. در شعر از ولی دکنی پیروی می کرد. از آثارش: رسالۀ اعتقادالصدر در عقاید؛ دیوان اردو؛ دیوان فارسی؛ تحفة الصدر در تشخیص امراض؛ انیس الوزرا که خلاصۀ اخلاق ناصری است؛ کلیات فایز.