فالگوش نشینی

فالْگوش نشینی
در آداب و رسومِ مردم ایران، عمل گوش نشستن و براساس آن شنیده ها، تفأل کردن. این رسم به ویژه در غروب ِمنتهی به شب چهارشنبه سوری رونق داشته است. زنان و دختران، به هر نیتی (معمولاً دختران به نیت یافتن شوهر) از خانه بیرون می رفتند و در سر گذر یا چارسو، براساس صحبت رهگذران، بر بخت و روز خود فال می زدند؛ چنان که تلخ و شیرین و نیک و بدِ هر گفته را به شیرینی و نیکی یا تلخی و بدیِ فرجامِ خود تعبیر می کردند و به همین سان آرزوی خود را دست یافتنی یا دست نایافتنی می پنداشتند. نیز ← فالگیری