فاصله

[ویکی فقه] فاصله یعنی جدایی یا مقدار دوری دو یا چند چیز از هم می باشد.
به طور کلی در اعمالی که موالات در آنها شرط است، فاصله انداختن میان اجزای عمل، بیش از مقدار معمول به صورتی که موالات را برهم زند، موجب بطلان آن می شود،مانند موالات میان اجزای نماز و نیز میان حروف و کلمات در قرائت نماز، همچنین میان دورهای طواف و ایجاب و قبول در عقود.
احکام مرتبط
از احکام مرتبط با آن در بابهای طهارت، صلات، صوم، حج، نکاح و احیاء موات سخن گفته اند.
← در طهارت
۱. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱، ص۲۸۰.
...

فاصِله یک کمیت عددی برای تعیین مقدار دوری یا نزدیکی دو چیز است.
«فاصله» در زمینه های مختلفی تعریف می شود. به عنوان مثال، فاصلهٔ دو جسم از هم یا فاصلهٔ دو روز از سال.
در هندسهٔ اقلیدسی، انواع مختلفی از فاصله تعریف می شود؛ امّا به طور کلّی منظور از «فاصله» همان فاصلهٔ اقلیدسی است.
به طول کوتاه ترین خط بین دو نقطه ی A و B فاصلهٔ اقلیدسی ( با نماد A B ¯ [ ۱] ) گفته می شود.
در هندسهٔ تحلیلی فاصلهٔ بین دو نقطه ی A = ( A x , A y ) و B = ( B x , B y ) را می توان به کمک قضیهٔ فیثاغورث پیدا کرد که به فرمول زیر می رسد[ ۲] :
A B ¯ = Δ x 2 + Δ y 2 = ( A x − B x ) 2 + ( A y − B y ) 2
این فرمول را می توان به ابعاد بالاتر تعمیم داد؛ یعنی اگر A = ( A 1 , A 2 , … , A n ) و B = ( B 1 , B 2 , … , B n ) :
A B ¯ = ∑ i = 1 n ( Δ A i ) 2 = ( A 1 − B 1 ) 2 + ( A 2 − B 2 ) 2 + ⋯ + ( A n − B n ) 2
فاصله میان نقطه ( P = ( x p , y p و خط l ، از طریق نقاط ( x 0 , y 0 ) و ( x 1 , y 1 ) برابر است با:
که در آن:
اگر مقدار λ q میان ۰ و ۱ باشد نقطهٔ تقاطع l و خط گذرنده از P و عمود بر l بین نقاط ( x 0 , y 0 ) و ( x 1 , y 1 ) جای می گیرد.
نام این نوع فاصله از منهتن در نیویورک آمریکا الهام گرفته شده؛ به این دلیل که نقشهٔ جادّه های آنجا بلوک بندی شده. فاصلهٔ منهتنی دو خانه برابر مسافتی ست که یک تاکسی باید طی کند تا به مقصد برسد.
فاصلهٔ منهتنی دو نقطه ی A = ( A x , A y ) و B = ( B x , B y ) ( با نماد d 1 ) با فرمول زیر تعریف می شود:
d 1 ( A , B ) = | Δ x | + | Δ y |
این فرمول را نیز می توان به ابعاد بالاتر تعمیم داد.
این نوع فاصله به این دلیل شطرنجی نامیده شده که در شطرنج برابر تعداد نوبت های مورد نیاز شاه برای رسیدن به مقصدش می باشد.
فاصلهٔ شطرنجی دو نقطه ی A = ( A x , A y ) و B = ( B x , B y ) ( با نماد d 1 ) با فرمول زیر تعریف می شود:
d ∞ ( A , B ) = max { Δ x , Δ y }
در فضای R n فاصلهٔ مینکوفسکی از مرتبهٔ p ( یا p - نُرم با نماد d p ) بین دو نقطه ی A = ( A 1 , A 2 , … , A n ) و B = ( B 1 , B 2 , … , B n ) به صورت زیر تعریف می شود:

فاصله (آلبوم). فاصله آلبومی از محمد اصفهانی است که در سال زمستان ۱۳۷۸ منتشر شد. همکاری محمد اصفهانی و بهروز صفاریان در سال ۷۸ در آلبوم فاصله باعث آغاز موج جدیدی از موسیقی پاپ شد. اتفاقات خوبی که برای این آلبوم و سبک آن رخ داد باعث شد که روند عمر هنری بهروز صفاریان تغییراتی اساسی را به خود ببیند و او بیشتر و بیشتر در بین اهالی موسیقی مورد توجه قرار بگیرد. موفقیت های گسترده ای که این آلبوم برای صفاریان رقم زده بود باعث شد که او به شدت سرگرم کارها و پیشنهادها جدید شود و باعث به وجود امدن موفقیتهای متعدد برای صفاریان در عرصه موسیقی شود. [ ۱]
این آلبوم توسط کسانی چون بهروز صفاریان، بابک بیات، علی رضا کهن دیری، فؤاد حجازی، محمد اصفهانی و بهنام صبوحی آهنگسازی شدهاست. [ ۲]
نسخه اصلی این آلبوم دارای ۱۶ قطعه است که ۶ قطعه آن بیکلام است و یک قطعه نیز شامل دکلمه است. [ ۳]
• ترانه: لیدا جوادی، رها روشن
• تنظیم کننده: پدرام کشتکار - بهروز صفاریان
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۱
• ترانه: قیصر امین پور
• تنظیم کننده: علیرضا کهن دیری
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۲
• شعر: سهیل محمودی
• تنظیم کننده: فؤاد حجازی
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۳
• شعر: علی معلم
• تنظیم کننده: بهروز صفاریان
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۴
• ترانه: سهراب سپهری
• تنظیم کننده: علیرضا کهن دیری
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۵
• شعر: مولانا
• تنظیم کننده: بابک بیات
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۶
• ترانه: سهراب سپهری
• تنظیم کننده: بهنام صبوحی
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۷
• شعر: پیر جماران
• تنظیم کننده: علیرضا کهن دیری
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۸
• ترانه: علی معلم
• تنظیم کننده: فؤاد حجازی
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۹
• تنظیم کننده: علیرضا کهن دیری
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۱۰
• تنظیم کننده: فؤاد حجازی
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۱۱
• تنظیم کننده: پدرام کشتکار - بهروز صفاریان
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۱۲
• تنظیم کننده: علیرضا کهن دیری
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۱۳
• تنظیم کننده: بهروز صفاریان
• شماره ترتیب قطعه در آلبوم: ۱۴

فاصله (فیلم ۱۹۸۵). فاصله ( به هندی: Faasle ) فیلمی محصول سال ۱۹۸۵ و به کارگردانی یاش چوپرا است. در این فیلم بازیگرانی همچون سونیل دات، ریکا، فرح، روحان کاپور، فاروغ شیخ، دیپیتی نوال، راج کیران، سوشما ست و آلوک نات ایفای نقش کرده اند.

فاصله (عروض). اصطلاحی در علم عروض و نیز از اصطلاحات قدیم موسیقی ایران برای مشخص شدن ریتم، که بر سه نوع بوده اند: سَبَب، وتد، و فاصله. فاصله دو گونه است: یکی فاصلۀ صُغری مانند تَنَنَنْ، که از سه متحرک و یک ساکن درست شده است، همچون بِدَهَمْ، نَرَوَمْ، هَدَفَمْ. دوم فاصلۀ کُبری است، مانند تَنَنَنَنْ که از چهار متحرک و یک ساکن درست شده است، همچون نَدَهَمَشْ، بگویَمَش. رکن فاصله صغری چهار حرفی و فاصله کبری پنج حرفی است.

فاصله (موسیقی). فاصله
در موسیقی تفاوت بین یک صوت و صوت دیگر در صورتی که پی درپی شنیده شد (فاصلۀ ملودیک) یا هم زمان (فاصلۀ هارمونیک)، با توجه به نسبت زیر و بمی یا بسامد موجود بین آن ها. فاصله دو صوت نسبت بسامدهای آن ها (تعداد ارتعاشات آن ها در ثانیه) است که اغلب بسامد بیشتر را به بسامد کمتر تقسیم می کنند. به لحاظ فیزیکی فاصله دو صوت را می توان نسبت ارتفاع آن ها برشمرد. اهمیت فواصل اصوات در موسیقی از این نکته حاصل می شود که احساس ناشی از شنیدن متوالی یا هم زمان دو صوت بستگی به فاصله آن ها دارد و اگر بسامد آن ها به گونه ای تغییر کند که نسبت دو بسامد ثابت بماند، این احساس تغییر نمی کند. شیوۀ دیگر برای اندازه گیری فاصله ها که امروزه رواج یافته فرضیه سِنت است که برپایۀ آن اکتاو به ۱۲۰۰ سنت تقسیم می شود. در موسیقی قدیم دوران اسلامی در ایران، به این سبب که بسامد هنوز شناخته نشده بود، برای مشخص کردن فاصله نغمه ها را از روی جایگاه آن ها روی وتر یا سیم شناسایی می کردند. پیش تر عقیده براین بود که ساز های زهی یا رشته ای کامل ترین سازهایی اند که می تواند همه نغمه ها را تولید کند و در میان آن ها عود شاخص ترین بود. به همین سبب در این بسته بندی، فاصله یا محل هر نغمه روی رشته یا سیم معلوم می شد که طبعاً به درازای آن مربوط بود و هر بُعد یا نسبتی که همان نسبت طولی را داشت مشخص می گردید. ابعاد در موسیقی قدیم برپایه انواع بزرگ (کبری)، کوچک (صغری)، ملایم (مطبوع) و ناملایم (نامطبوع) تقسیم بندی می شدند. به طور کل چهار فاصله کامل وجود دارد: فاصله اصلی یا هم صدا، اکتاو، چهارم و پنجم. فاصله های دیگر ( دوم، سوم، ششم و هفتم) فرم های ماژور و مینور دارند که به لحاظ اندازه نیم پرده اختلاف دارند. فواصل کامل و ماژور با نیم پرده می توانند افزایش یابند یابزرگ تر شوند و یا می توانند حذف یا کوتاه شوند. چون همۀ فواصل موسیقی به گوش خوشایند نیستند، آن ها را می توان به مطبوع و نامطبوع تقسیم کرد. هرقدر عددی که یک فاصله را نشان می دهد بسیط تر باشد آن فاصله مطبوع تر است و فواصلی که با کسرهایی که صورت و مخرجشان اعداد ۶،۵،۴،۳،۲،۱ است عنوان مطبوع و آن هایی که صورت و مخرجشان اعداد بزرگ تر است (۱۰،۹،۸ ....) عنوان نامطبوع دارند. فواصل ۱ (هم صدا)، ۲(اکتاو، هِنگام)،۳.۲ (پنجم) از فواصل مطبوع و فواصل۹.۸ (دوم)،۱۵.۸ (هفتم) از فواصل نامطبوع اند. همچنین فاصلۀ بزرگ را می توان چنین توصیف کرد: فاصلۀ بین نت پایۀ یک گام ماژور و نت بالاتری از همان گام. فاصله های دوم، سوم، ششم، هفتم می توانند بزرگ باشند. (فاصله های چهارم، پنجم، و اکتاو که فاصله های درست یا کامل نامیده می شوند، در گام های ماژور و مینوری که نام مشترک داشته باشند، یکسان می مانند). اگر نت بالایی فاصلۀ بزرگ بمل بگیرد (یا نت پایین دیز بگیرد)، فاصله کوچک می شود. اگر نت بالایی یک فاصلۀ بزرگ دیز بگیرد (یا نت پایینی آن بمل بگیرد)، فاصله افزوده می شود. اگر نت بالایی یک هفتم کوچک بمل بگیرد (یا نت پایینی آن دیز بگیرد)، یک هفتم کاسته پدید می آید. نیز فاصلۀ چهارم چنین است: فاصله ای شامل چهار نت دیاتونیک که از دو پردۀ کامل و یک نیم پرده تشکیل شده است، مانند دو – فا. فاصلۀ چهارم نمونه ای از فاصلۀ «کامل» یا «درست» است، زیرا در گام های ماژور و مینور، هر دو، یکسان می ماند. یک فاصلۀ چهارم می تواند افزوده (با افزودن یک نیم پرده) باشد، مانند دو- فادیز.