فاز فولده - فرل - لارکین - اوچیننیکوو یا به طور اختصاری اف - اف - ال - اُ ( FFLO ) فاز ابررسانایی است که می تواند در یک ابررسانا در میدان مغناطیسی بزرگ به وجود آید. ویژگی آن جفتهای کوپر با اندازه حرکت کل غیر صفر و یک پارامتر نظم فضایی غیر یکنواخت است.
نظریهٔ این فاز توسط پیتر فولده و ریچارد فِرِل و به طور هم زمان توسط آناتولی لارکین و یوری اوچیننیکوو به طور مستقل در سال ۱۹۶۴ ارائه شد. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
فاز فولده - فرل - لارکین - اوچیننیکوو هنگامی رخ می دهد که فرمیون ها با عدم تعادل جمعیتی زوج هستند. در این فاز امکان دیده شدن ابررسانایی در حضور میدان مغناطیسی قوی وجود دارد. اعمال میدان مغناطیسی باعث شکسته شدن جفتهای کوپر در ابررساناهای مدل بی سی اس با اندازه حرکت صفر می شود؛ ولی در حضور میدان مغناطیسی قوی، الکترونها می توانند در اندازه حرکت غیر صفر تشکیل جفتهای کوپر داده و ماده به فاز ابررسانایی وارد می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنظریهٔ این فاز توسط پیتر فولده و ریچارد فِرِل و به طور هم زمان توسط آناتولی لارکین و یوری اوچیننیکوو به طور مستقل در سال ۱۹۶۴ ارائه شد. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
فاز فولده - فرل - لارکین - اوچیننیکوو هنگامی رخ می دهد که فرمیون ها با عدم تعادل جمعیتی زوج هستند. در این فاز امکان دیده شدن ابررسانایی در حضور میدان مغناطیسی قوی وجود دارد. اعمال میدان مغناطیسی باعث شکسته شدن جفتهای کوپر در ابررساناهای مدل بی سی اس با اندازه حرکت صفر می شود؛ ولی در حضور میدان مغناطیسی قوی، الکترونها می توانند در اندازه حرکت غیر صفر تشکیل جفتهای کوپر داده و ماده به فاز ابررسانایی وارد می شود.
